Her akşam; yalnızlığım, ben ve kahvem
Eşlik ederiz sessizliğine gecenin
Kimi zaman geçmişin acıları
Kimi zaman hayatın aceleyle yaşanmışlığı...
Bazende sensizlik otururdu baş köşeye.
Yalnızlığım ve ben, kahvemi yudumlarken;
Sensizlik dökülürdü mısra mısra,
Zamanın kaleminden...
Sanırım ben böyle şair oldum...
Hep bir şeylerin eksikliğinden.
Bazen de sebep; çokluğuydu acılarımın
Ya da sevginin yoksunluğu...
Ki; dökülürdün 'şiir şiir' gözlerimden...
Özlemin,hıçkırıklarla bölerdi, gecenin uykusunu
Yalnızlığım ben ve kahvem
O sancılı saatlerin şahidiydik.
Böyle doğdun, böyle yaşadın şiirlerde 'SEN'...
Kayıt Tarihi : 19.8.2010 09:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
merhaba dost yürek seni grubumuza davet ediyorum katılımın onur verecek
grubun adı- Çiniler diyarı KÜTAHYA
TÜM YORUMLAR (27)