Şiir Ve Şair Şiiri - Erdem Gümüş 2

ŞAİR VE ŞİİR

Zorlama kendini, kalemi alıp,
Gönülden bakmalı, şair dediğin.
Önce seveceksin, meşke bir dalıp,
İlhamdan akmalı, şiir dediğin.

Sebepsizce sevip, teslim olmalı,
Umduğun her şeyi, onda bulmalı,
Uğruna ölmeyi, göze almalı,
Kendini yakmalı, şair dediğin.

Onu anlatmalı, bütün heceler,
Adını anmalı,gündüz geceler,
Hazla okumalı, mahir hocalar,
Kalemi bükmeli, şiir dediğin.

Sürç-i lisan bile, şaire ayıp,
Dilini zul etme, hicaptan kayıp,
Sakın övme kendin,şairden sayıp,
Nefsini yıkmalı, şair dediğin.

Sevgiyi taşırsa, bütün beyitler,
Gelir gider okur, onu seyitler,
Unutma ki tarih, seni kayıtlar,
Arşive çıkmalı, şiir dediğin.

Edep haya olsun, sözünde kastın,
İncinmesin yârin, düşmanın dostun,
Ölsen de dikilir, kitabi büstün,
Egosu çökmeli, şair dediğin.

İlhamla akmalı, bir bir dizeler,
Şiirin kalburu, şairi eler,
Kalem kara, kağıt, aktır sezeler,
Silgiyi çekmeli, şiir dediğin.

Kimi pak alnından, vurulan şair,
Kimi vatanından, sürülen şair,
Ölünce kıymeti, verilen şair,
Heykelin dikmeli, şair dediğin.

Kör sanma şairi, gönülde gözü
Şiir deyip geçme, sözün tam özü,
Gönülden gönüle, iletir sözü,
Doğruyu dökmeli, şiir dediğin.

Kul Figani derki, susmasın kalem,
Öyle baki yaz ki, mest olsun alem,
Velhasıl böyledir, şairden kelam,
Sanma ki bıkmalı, şair dediğin.

Kul Figani (Erdem GÜMÜŞ)
10.07.2017 ÖZBEKİSTAN -JİZZAK