Şiir uslanmaz çocuğudur acıların.
İzinsiz kanatır şairin yüreğini.
Ne zaman huzura kavuşsa insan,
Unutur yaşamın soylu rengini.
Şair tutkuyla sever yalnızlığı.
Mısralardır en gizli tanıklar
Aydınlık bir dünya kurulsa,
Karanlıkları kendine saklar.
Şair en çılgın sevgilidir.
Dünyaya sevgiyle bakar
Cehenneme atılsa bedeni
Mısralarıyla cennete çıkar.
Kayıt Tarihi : 13.4.2008 12:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kemal Müftüoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/13/siir-ve-sair-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!