Şiir ve Ölüm Şiiri - Ali Şafak Balı

Dinle
Şiir söylüyor:

en son yağmurlar da dindi
sadece mısralar ağlıyor
sessizce, derinden, iç çekerek

ne bir gam bulutu var etrafta
ne kokunu taşıyan rüzgarlar salınmakta
sadece yalnızlığın hüznüdür çöken
telaşlı, gergin, asık çehreli akşamlarla

getirmez geceler selamını
göz kırpmaz artık yıldızlar,
bu yüzden kahırlı ve küskün
bu yüzden karanlığa sürgün, kapanır gözler
geceler zifiri şimdi, geceler ıssız ve zemheri

üzülmek boş gaflete kurban yıllara
özlem yaşanmamış olanaysa ve
telaş mutluluğa galebe çalmışsa
ağlayacak bir şey yok demektir,
alışmak ve katlanmak gerek yalnızlığa
yalnızlık ikizkardeşi pişmanlığın, yalnızlık ölüm

yine de sen aldırma,
herşeye razı olanın gitmesi bırakıp gitmek değil
hem sende kalıp, hem eriyip yok olmaktır
ve bu gidişten arta kalan bir tortu değil
acı ya da tatlı bir lezzettir
bilirsin yok olan bir daha geri gelmez,
ve bilirsin ölüler üzülmez, ölüler asla göz yaşı dökmez

sen de üzülme
bir kez daha kabuk bağlasa açılmış yara
bir kez daha küllense yangın, nasır bağlamış ocağında
bir kez daha ruhtan ayrılıp taşlaşsa kalp sandığın
bir kez daha canlılığı ölüm bellese bu fani beden ve
bir kez daha gömülse ceset kalabalıkların kimsesizliğine
bir kez daha aşksızlığa düşse 'aşkın'dan vazgeçen
bir şey değişmez, bilirsin ölüler tekrar ölmez.

Temmuz '06