Şiir ve Dil Şiiri - Yunus Karaçöp

-Merhaba şiire gönül veren dostlarım. Mualesef Edebiyatımızda anlam ve dil, sanat uğruna feda edilmektedir..Asıl görevi; gerçeği belirtmek olan düşünceler bir çok karmaşa içerisinde kaybolup gitmektedir...

Günümüz edebiyat eserlerinde bazı şair ve müelliflerimizin, hele hele serbest ölçüde yazılan ki; (bunlar bile hece ölçeğinin yumuşatılmış halidir) şiirlerde: Sanat ve süs göstermek temel amaç sayıldığından, sözün vucut yapısı olması gereken - Anlam: Pek çok serbest şiirlerde olduğu gibi, satılık elbiseyi göstermek için kullanılan cansız mankenleri andırmaktadır..

Anlatımda mecaz, aşırı derecede kullanıldığından, şiir doğal güzellikten yoksun ve gerçeklikten uzak kalmaktadır..Bize gerekli olan, Edebiyatımızı (Söz: Açıklığıyla herkesin anladığı ve anlamının gerçekliğiyle seçkin kişilerin beğendiği) sözdür tanımının içine oturtmaktır..Bu ise; Şiirin anlaşılabilinir bir dille, yani; konuşulan dilin şiirde kullanılmasıyla, aynı zamanda, kulağa ve göze hoş gelen, bir tertiple yazılmasıyla elde edilir..

Eserlerimizi gerçeğin düşmanı olan, doğallıktan nefret eden, devrik cümlelere ivme kazandıran, abartma ve kapalılık, gereksiz imgelere boğan kusurlardan kurtaracak olan vasıta konuşulan dilin yazı dili olarak kullanılmasıdır.. Kalıcı ve en güzel eserler halkın çoğunluluğunun kullandığı ve konuşabildiği dille yazılan eserlerdir..Konuşma dili yazı dili olmadığı sürece; günü kotarıp, o an için güzel olduğunu kanıtlasa dahi şiir, mualesef bir zaman sonra unutulmaya vede yok olmaya mahkumdur..

Şiir her kavimde doğaldır. Yeryüzüne ne kadar uluslar ve kavimler gelmişse, hepsinin kendilerine özgü şiirleri vardır. Açık ve anlaşılır, sade bir dille yazılmayan, manası kendi içeriğinde kaybolan bir şiire, içerisine serpilmiş olan Türkçe kelimelerden dolayı, bu şiir Türkçedir dememizle, konuşulan dili yok saymamızın arasında hiç bir fark yoktur. Bir şiirde tam tamına konuşulan türkçe dili kullanılmamışsa; O şiirin Türkçe yazılmış olduğuna razı göstermek dile en büyük ihanettir..Serbest nazımda konuşulan ve sade bir dille anlaşılır şekilde konunun, içerikde imgelerle kaybolmadığı şiirler yazan serbestçilere ne mutlu..Onları yukarıda anlattıklarımdan tenzih ederek kutlamak istiyorum..Bu tür şairlerin, kendilerinden sonrada adları anılacak, asırlar geçse dahi şiirleri okunacaktır. Kısacası buşekilde şiire duygularını katarak, emek verenler asla edebiyat tarihi içerisine gömülüp kaybolmayacaklardır...

Gelelim nazımda hece ölçüsüyle veya hece vezniyle yazan şairlerimize.. Keza günümüzde bu şairlerimizin bazılarıda mualesef şiirlerinin mısra aralarına veya kıta içerisine serpmiş oldukları, Farsça ve eski osmanlıca kelimelerle yine şiiri anlaşılmaz bir hale sokmaktadırlar..Yukarıda belirtiğim hallerin bir başka halide Farsça ve eski osmanlıca kelimelerle şiirlerine anlam kazandırmak isteğen şairlerimizin bilmesi gereken en önemli unsurun bu olması gerekir..Okuyucu okuduğunu anlamadığı veya yarısını anlayıp, yarısını anlamadığı hiç bir edebi esere değer vermez..Bu mahalde doğrusuda budur. Hece vezniyle yazılan bir şiir, anlayanlar açısından ne kadar güzel olursa olsun, anlamayan için, yabancısı olduğu kelimelerle şiirin akıcılığı vede manası bölündüğünden hiç bir değeri olmamaktadır. Anlamadığı şiiri yarıda bırakarak bu tür yabancısı olduğu kelimelerle yazılan şiirlerdende hızla soğumakta ve uzaklaşmaktadır..Burada da hececilerin dikkat etmesi gereken yine sade ve halkın konuşabildiği bir dille şiirlerini yazmaya gayret etmeleridir..Her iki dalda da bilgiyle duyguyu harmanlaştırarak çok güzel şah eserler ortaya çıkaran şairleri örnek almakta yarar vardır..

Şiire gerek serbest, gerek hecede genel bir bakış atarsak, biz şairler vede şair adaylarının dikkat edeceğimiz dil bize fazla yük olmamalıdır..Çünkü o dil bizim dilimiz..Gerek şiiri süslemek, gerek hececilerde ayak ve uyak uğruna şiiri tamamen karmaşık bir hale sokmak, ne biz şairlere ne günümüz edebiyatına nede bizlerin var oluş nedeni olan okuyucuya hiç bir şey kazandırmayacağı gibi; Şiirlerin okunma oranlarını vede kalitelerini hızla düşürmektedir..Buna dayanarak diyorumki; Şiir ve kullanılan dil çok önemlidir. Dil madem şiirde bu kadar hayati bir önem taşıyorsa aklı selim bir şair neden bundan kaçınsın...Eğer günümüzde konuşulan dili tamı tamına yazı dili yapabilirsek, göreceğizki bir müddet sonra Türk şiirine gönül vermiş dostlardan harükuleda çok güzel şiirler hasıl olacaktır..

Neyse konunun önemine binaen, şair olma yolunda bir kaç hususu daha belirtmek istiyorum..Şiire gönül veren biz şairler ve şair olma yolunda ilk adımlarını atan şair adayları şunlara çok dikkat etmemiz gerekir.Şiirlerimizi yazarken, asgari bir kaç kez gözden geçirip, yazdıklarımızı hem sessiz hemde sesli olarak muhakkak okumalıyız..Biz kendimiz iyicene tetkik ettikten sonra okuyuculara sunmalıyız...Şiirde dilin anlaşılır olabilmesine dikkat edip dilin önemini çok iyi kavramalıyız..Ayak uyak hece uğruna veya süsleme gibi bir hayel peşine koşmayı bırakıp, Konuşulan dili yazı dili olarak benimsemeliyiz..Postmodernlik uğruna şiiri şiirlikten çıkarmamaya dikkat edip, gerekirse bir bilenden yardım almalıyız....Şiirlerimizde duygu kadar bilgininde önemli olduğunu şiar ederek her geçen gün dahada kendimizi araştırarak öğrenerek sorgulayarak geliştirmeliyiz..

Bu yazıyı okuyupta düşüncelerime sabredenlere binlerce kez teşekkürler...Bu yazı tartışmaya açıktır..Biliyorumki bir çok insan daha yararlı düşünceler ekleyebilirler vede ekleyeceklerdir..Şimdiden katılımcılara teşekkür ederim..Kaleminiz güçlü yüreğiniz sevgi ve ilhamla dolsun..Saygı sevgi vede hürmetlerimle sizleri selamlıyorum....

Yunus Karaçöp......yudumyunus...24.6.2007 şiir ve dil