-Merhaba şiire gönül veren dostlarım. Mualesef Edebiyatımızda anlam ve dil, sanat uğruna feda edilmektedir..Asıl görevi; gerçeği belirtmek olan düşünceler bir çok karmaşa içerisinde kaybolup gitmektedir...
Günümüz edebiyat eserlerinde bazı şair ve müelliflerimizin, hele hele serbest ölçüde yazılan ki; (bunlar bile hece ölçeğinin yumuşatılmış halidir) şiirlerde: Sanat ve süs göstermek temel amaç sayıldığından, sözün vucut yapısı olması gereken - Anlam: Pek çok serbest şiirlerde olduğu gibi, satılık elbiseyi göstermek için kullanılan cansız mankenleri andırmaktadır..
Anlatımda mecaz, aşırı derecede kullanıldığından, şiir doğal güzellikten yoksun ve gerçeklikten uzak kalmaktadır..Bize gerekli olan, Edebiyatımızı (Söz: Açıklığıyla herkesin anladığı ve anlamının gerçekliğiyle seçkin kişilerin beğendiği) sözdür tanımının içine oturtmaktır..Bu ise; Şiirin anlaşılabilinir bir dille, yani; konuşulan dilin şiirde kullanılmasıyla, aynı zamanda, kulağa ve göze hoş gelen, bir tertiple yazılmasıyla elde edilir..
Eserlerimizi gerçeğin düşmanı olan, doğallıktan nefret eden, devrik cümlelere ivme kazandıran, abartma ve kapalılık, gereksiz imgelere boğan kusurlardan kurtaracak olan vasıta konuşulan dilin yazı dili olarak kullanılmasıdır.. Kalıcı ve en güzel eserler halkın çoğunluluğunun kullandığı ve konuşabildiği dille yazılan eserlerdir..Konuşma dili yazı dili olmadığı sürece; günü kotarıp, o an için güzel olduğunu kanıtlasa dahi şiir, mualesef bir zaman sonra unutulmaya vede yok olmaya mahkumdur..
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
