Şiir ve Çay Şiiri - Canan Aytın

Eğer birlikte ağlayabiliyorsak
Yalnızlığı bileklerinden kesmeli
Bırak
Bir tek acımızın ağıdı kalsın, kalem tutan elimizde
Isterse esamesi bile okunmasın yazdıklarımızın
Aldırmaz benim deli divane gönlüm
kehribar rengi olsa da, sonbahar hüznüm
Boşver!
Unut şimdi
Edebî tüm bildiklerini
Kırmızı bir mürekkeple ateşleyelim aşkın fitilini,
Konuş
Susma sakın!
Bana susarsan haykırışlarına kıran girsin
Unutursan beni eğer
Kalbinin odacıklarına viran girsin
Dili damağı kurusun içimizde ki vaveylâların
Yüreğimize kan sıçrasın ılık ve bahtiyar
Bizi de yaşayanlardan sayarlarsa eyy yar!

Bırak!
Hecelerin ölçüsü kaçsın
Bırak!
Dizelerin uykusu kaçsın
Boşver okunmuyor mu?
Hiçbir yüreğe dokunmuyor mu?
Ahh yazmayan ne bilir ki?
Söyle!
İçin için yanmayan ne bilir?
Hâr sanırmış mum alevini
Yamalı gülüşleri, aşk sanırmış kendine
Oysa ki; aşk senin yüreğinde
Ruh senin kaleminde
Yaz ki;
Taze baharlar açsın utangaç gönlümüzde

Eyy ömrümün ikindi vakti!
Boynu bükük sümbülüm
Şimdi bir şiir ısmarlamak isterim, ince belli bardakta yüreğine
Demi ben, sıcağı sen
Söylesene nasıl bir şiir yudumlamak istersin?
Kafiye kafiye anlatsam sana derdimi
Hangi dizeler nüfuz eder ki hücrelerine
Hangi güftelerle yarıştırabilirim hiç söylenmedik sözleri
Gözlerinden mi başlasam seni anlatmaya
Hangi sönük bakışlarımı sığdırabilirim ayışığı gözlerine
Hangi mahur bestelerin nakaratlarına yerleştirebilirim ki seni?
Gülüşlerimi bırakmak isterim mesela hüznünün en derin matemine
Hasretimle boğulurken sen
bırakmak bir melteme saçlarımın kokusunu
Ya da hatırlatmak isterim tenimin dokusunu

Ey aşkı yazan yar ;
Suyu tuval yapıp sevdayı çizen,
Yüreğinden kitre damlayan,
Şiirler ekiyorum, hüzün kokan yüreğine.
Söylesene, daha ne duymak istersin?
Şiir yazmak kolay mı sanıyorsun?
Bak! Ben yazamadım yine
Seni ne kadar anlatsam da inan ki azsın
Gel en iyisi, çay içelim birlikte
Demi ben, sıcağı sen
Sadece, şiir gibi bak gözlerime
Bırak;
söyleyemediklerimi şairler yazsın!