Şiir ve Ben Şiiri - Dilara Ergün

Dilim değil kımıldayan; yalnızca sözcüklerim ,
Bazen telaşlı bazen dingin bir deniz
Lakin pek tabii yaşamaya gayretliyiz ,
Kimi zaman tutunmuş görürsünüz dizelerimi
Solmuş, sararmış, bitap bir kağıt parçasına
Kimi zaman da doldurulmuş mürekkeple işlenmiş
beyaz yeni yetme bir kağıda..
Güneş doğar güneş batar,
belirir elimde bir canlılık
Bileğimden kağıdın ucuna usulca bir buse ile
Akar bir şelale gibi mürekkep; hislerimi sürükleyerek ılık ılık.

Heceymiş, kâfiyeymiş bir mektebin umrunda
Hayat bu ya en büyük mektep, onların değil farkında
İster ki gün bitsin kazasız belasız acısız
Kim neyi yazmış neyi çizmiş kimin umrunda.
O hâlde çekinme sor bana
Derdin nedir senin, nedir alıp veremediğin kalemle kağıtla
İnan ben de bilmiyorum, mantık susar
Yalnızca cevap verilir buna ruhla.
Sen de, rüzgar esiyor sadece
Ben diyeyim rüzgar esmez; dans eder teninde
Sen de, yağmur yağıyor
Ben diyeyim aşık damlalar, sevdiğine kavuşuyor...
İşte benim derdim böyle, o şöyle değilmiş de meğerse böyleymiş böyle.