Diz çöküp oturdum yeni bir hayatın avlusuna.
Ömrümün karalanmış tüm sayfalarını temize çektim.
Her sayfa kendinden sonraki sayfayı tanıklığa çağırdı.
Aşklarım ve yalnızlıklarım utangaç bir çocuk gibi susuyordu.
Anılarım volta atıyordu belleğimin ara sokaklarında..
Çocukluğum kapadokya vadilerinde serçe kovalıyor, gençliğim ülkemin duvarlarına çhe’nin resmini çiziyor ve yoksul ankara varoşlarında devrim tartışmaları yapıyordu.
Hep aynı istasyona doğru ilerleyip durdu içimde zaman treni.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
