Şiir Üzerine -2 Şiiri - Ali Tekmil

Şiir; bireysel/ırasal ve toplumsal iç içeliğin ses, renk, koku, müzik,biçim, ilişki …vb. gibi kışkırtıcı öğelerle şair özne içinden geçerken kazandığı imgesel ve çağrışımsal yapı olarak dibe çökmesi.

Böylece de “iki tarafın” hem göreceli bağımsızlığından, hem de birbirine yaşamsal “muhtaçlığından “ söz ediyoruz.

Maddesel elle tutulurluğu dış kabuk olarak adlandırabilirsek, özsel / öznesel öğeleri de çekirdek olarak düşünebiliriz.

Şiirsel söylemin yapı taşından söz edenler bu mağmayı imliyorlardır.

Binlerce yıldır bu dış kabuğu şekilden şekle sokan; ovalar, platolar,fay kırıkları,yükseltiler… yaratan bu; derindeki köz / töz hâlidir.

Şiirsel yeryüzü coğrafyasının Everest’leri olarak ortaya çıkan Baudelaire, Rimbaud, Plath, Mayakovski, Nâzım, Neruda, Lorca… gibi sinerjik yapıları yaratan da bu; henüz tam olarak “ulaşılamamış” oluşumdur.

Bu köz her şairde sol memenin altındaki inciye yuva yapar, orada beslenir, civciv çıkarır ve çoğalır.

Ali Tekmil / 17.06.2007 – Eğri Liman.