Yalnız Adam
Aşk Böyle Birşeydi;
Seven; uzaktayken bile yakındı,
Sevilen; yakınken bile uzak..
Seven; içi kan ağlarken dahi gülerdi,
Sevilen; sevilen en mutlu anında bile üzğünüm derdi..
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar, ümitlerim vardı herkesin olduğu gibi. Mutluluk düşleri saklamıştım kalbime. Büyüyünce hep güzel günlerin geleceğini hayal ederdim kendi hayatımın kahramanı olarak. Aşka, sevgiye, dostluğa, mutluluğa yürüyecektim küçücük adımlarla kendi hesabıma...
Benimde hayallerim vardı bir zamanlar herkesin olduğu gibi. Sevdalarım, sevinçlerim vardı. bir güvercin sıcaklığı taşırdım çocuk yüreğimde hep. Dağlı çocuklarla pınarlara, esip geçen rüzgarlara güler geçerdim. En çok kuşları, çiçekleri, beyaz yeleli atları ve menekşe gözlü bir kızı severdim. Güller açardı ne zaman ellerimi uzatsam ellerine. Serin serin yeller eserdi saçlarımda...
Benimde hayallerim vardı sizin olduğu gibi. Kendime göre küçük bir yuva kuracaktım, Neşesiyle güleceğim, hüznüyle hüzünleneceğim ve beni en iyi anlayacak bir eşim olacaktı. Doğacak çocuklarımla sorunsuz yaşayacaktım. Mutlu yaşayıp, hiç üzülmeyecektim hep gülecektim. Kin, nefret, intikam, yalan olmayacaktı benim hanemde. Strese girmeyecek, kırılmayacaktım, kırmayacaktım kimseyi...
Bir türlü bırakmadın geçmişte yaşamayı..
Beceremedim eritmeyi buzulları..
Kaçtın hep, arkanda ekmek kırıntıları..
Beceremedim, kuş olmayı..
Sen ki bu beyninde davullar çalan kızgın adamın boynuna,
Yeşil bir zümrüt kolye gibi takılmışsın.
Sen ki uçurumlarımın kenarında benden menekşe topluyorsun.
Gecelerime örtülen bir Samanyolu taşıyorsun üstüme.
Eli öpülecek kadınsın ..
Ben ki kalbinden sorunlu bir adam.
Sen ki kalbimden sorumlu bir kadın.
Gayrı ne yarim olursun, ne de yaram..
Yoksa küs müsün bana? Dilime ikâmet edenim.
Dargınsak eğer, Üç günü geçeli aylar oluyor haberin olsun.
Ve bu ara yanık kokulu rüzgarlar çarpıyor yüzüme.
Beni soluğumdan tutuyor üşümelerim.
Boğazıma yapışmış sıtmalı kelimeler.
En yakın sağda park'a çektiler kendilerini.
Vazgeçtim geceyi üzerime örtmekten,
Yıldızları sayıp toplamaktan,
Hatta çarpıp çıkartmaktan,
Ayla yatıp kalmaktan da vazgeçtim.
Günleri de saymıyorum artık
Sensiz yaşanacaksa hayat,
Rüzgârlı şehirlere giderim
Sensizliğin adı yok, sonu yok.
Uzak şehirlerden dönen yorgun bir yolcu yüreğim.
İçimde hüzünlü bir melodi,
Hiç olmadık yollardan geçerim.
En çokta kışın üşürmüş güneş
O yüzden uzaklaşırmış dünyadan
İkimizden birisi üşüdü belki de..
Mevsim kış ya!
Hangimiz üşüdü sence..
Sigaramı kaçıncı kez üst üste yakışım bilmiyorum
Ya da hayatın kaçıncı kez hayallerimi yıkışı hiç bilmiyorum..
Yıkılmış hayallerden kalan moloz yığınlarının üzerine defalarca hayal kurmak saçmaydı, her sabah güneşin doğması gibi.
Zira o yığınlardı sebebi her seferinde hayallerimin yıkılmasına neden olan.
Ben mutluluktan yoksun bir sokak çocuğu, bir sevği fakiri.
Aşkına yandığım şu koca dünyada kimsesiz bir ahraz..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!