...Şiir Tadında Söyleşi...Ramazan Topoğl ...

Su Gibi_Sizi tanıyoruz ama yinede bizlere kısaca yaşam hikayenizi anlatır mısınız?
Ramazan Topoğlu_
Hayat hikayesi denilince “hayret” diyorum. Yaşanılmış zaman, yaşanılacak olandan daha hızlı biçimde geçmiş görünüyor. Bir çırpıda Gençliğin İhtiyarlık Dönemi sonuna yaklaşmışım. Aynaya bakıyorum. Gülümseyebiliyorum, ruhumu yüzümde gözümde görebiliyorum. Ege köylerinde su kenarlarında, ovalarda koşuştururken duyduğum mutluluğu anımsayabiliyorum, dağlarda eriyen kar suları bahçelere doldukça, sular dar yollara taştıkça, oradan atlar da su içerdi. Kuşların neşesini o yıllarda hissedildiği bilmek şimdi bile sevinç veriyor.
Babaların zamansız ölümleri aile dağıtıyor. Bol kardeşli ise en küçük yalnız kalıyor. Bir de lise dönemi 12 eylül öncesi olunca istediği gazeteciliği ve edebiyatı akademik okuyamıyor. Neden, komünist fasişt hikayeleri. Gidiyor diploma bulunsun diye İşletme okuyor. Oysa işleticilikte en başarılı insanlar okulsuzlar. Eski Akbaba dergisi yazarlarından edebiyat öğretmeni Erhan Tığlı, vatandaşın canı dışında ne bulursan oku ve sonra yaz demişti. Lise dengi okullar arası bir öykü birinciliğinden başka yarışmaya katılmak yarışmaktan korkmaktı belki de. Müteşebbis ruh olmayınca Ankara’da bakanlıklarda devlet memuru olmaktan başka seçenek yoktu, her alandaki sanata düşkünlük ise ayrı bir yaşama gücü. Eşinden ayrılıp, sevgilin ölse bile evladınla hayat yine güzel. Yeter ki ayakta kalması bil. Arasıra yıkılsan da, dost bildiklerin yıkılmışken üstüne toprak atsalar da ayağa kalkmasını bil. Ve yaşa.
Her gün her an, müthiş bir yeni heyecan.