Şiir tadında Şiiri - Ali Kamil

Güzel gözlü bir kadın
Ve komşu kentin hüzünlü adamı
Komşu kentin yorgun yürekli kadınını
Dudağındaki kısık sesli tebessümünde sevdi
Kirpiklerinin kenarında bir damla aşk yaşı gibi durup
Aşkına şiirler yazmak için
Ve öyle aşıktıki…
Günahlarıyla doğarken şiirler
Alınında aşk onurlu bir leke gibi durdu
Adam aşktı
Aşk gibi
Adam hüzünlü,adam ezgin,adam yorgun
Yüreğinde hazanı yaşarken
Yüreğinde gül bahçesi kurdu
Kadını gül eyledi
Kendini bülbül
Gün geldi gülüne şakıdı
Gün geldi dikeninde kendini dağladı
Hep kanadı
Kanadıkça kadını çok sevdi
Aşk gibi... Gitmek gibi... Ölmek gibi...
Oysa tek suçu kimsesizliğiydi
Doğarken düşmüştü sanki yüreğine hüznün sesi…
Ve bir Hayat ki…
Hayatı gördü,Hayatı sevdi

Ve adam konuştu bir gün
Sesi duyulmadan
Herkes duydu yazdığı mısraların arasından

Kader ağlarını örmüş hayatımın
Kederimi gözlerimden anlarlar...
Adı yalnızlıktır geçmişimin
Başı sonu bellidir oysa geleceğimin
Şiirlerim mısralara düşer
Hüznüm bana küser
Yalnızlık küçük dünyamda
Her gece hüküm sürer
Geceye ağlayarak
Geceye susarak
Kalemim hep şiirlere düşer
Aşk belkide susmaktır
Bilmiyorumki
Ben en güzel yaptığımı işi yapıyorum
Dilim susuyor,
Kalemim şiir yazıyor
Bilirsin..
Ben seni şiir gibi yazdım
Şiir gibi susuyorum
Yazdığım her şiir için
Senden özür diliyorum
Şiir tadında kalıp
Şiirlerin içinde ölebilmek için..

13 eylül Çarşamba günü Serin ve yağmurlu bir Ankara gününde,Ankara kalesinde yağmurun altında ıslanarak yazıldı bu şiir..Belkide bir şiir değil bu bilmiyorum,sadece oturdum yağmur yağarken kenti seyre daldım ve o an ne hissettiysem onu kaleme aldım..Ne bir çaba,ne özel bir gayret.Sadece ben gibi beni yazdım..Ne mi hissettim kimse bilmeyecek sadece ben bileceğim ve benle sonsuza gidecek..