Şiir Sokakta Şiiri - Emre Korkmaz 2

Sokaklar yüreğime mi dönmüş
Darmadağın mıdır acaba şimdi yol üstleri
En koyu yerlere kokun mu sürülmüş
Nasıl geçiyor biliyor musun gündüzleri

Onların bir telaffuzu olmalı
Yere dökülen kâğıtlar parçalanmış
Her şeyin, senin siyahında kaldı
Sokak taşları içimden izini mi almış

Kaç defa denediler olmuyordu
Duvarları boyayanlar bilmezler
Beni çalan müzikler özgürleştiriyordu
Duvarları senden geçemezler

Şimdi ölecekmişim gibi yüzyıllarca
Söylenip susuyordu zaman dilimleri
Saniye ile dakika arasında
Rüzgâr düşürüyordu yine tenimi

Söylenecek söz bulamıyordum bu olana
Aynı tadı vermiyordu sürekli dile gelenler
Ben de çözüm buldum şu çabama
Artık gözlerimle aynı dili konuşuyordu sözler

Küfür etmek yetmiyordu bazen
Kırılmanın dilde bir tabiri olmuyor
Gece seni bana anlatıyor hissen
Sokak lambasında bir adam duruyor

Geride kalınca her şeyin bir telafisi oluyor
Sararıp, dökülmüş yapraklar sürünce yerleri
Ödenecek olan hesaba denk geliyor
Mürekkepsiz bir kalemin yaratmış olduğu izleri

Sokaklar yüreğime mi dönmüş
Olup, bitene bakıyorum da şimdi
Şiir sokakta diyorlar bana
Ne ara döktüm sokaklara içimi