Şiir Sokağa Düşerken Şiiri - Ozan Efe

gözleri gülen
bir çocuktum ya
saçlarım uçuşurdu
yellendikçe bayırlarda
kokunu duyardım yanında

elinden tutarken gözlerinde
yüreğin duyardın elinde
ellerin sıcacıktı öyle
yüreğimde öyle
özü gülenim

yüreği sağlam
yaşamına sunarken
ellerin sarsıyorsa bedeni
gözlerinde uyusam
yaşamak işte

iki duvar arası
yazısız gözükmeyen
buğulu camda damlayan
buğulanmış ellerimde
düşer kar tanesi

demli olsun usta
sürekli yanında şekersiz
çok geldim nedense bilmedin
bozukluğum yok peşin alasın sonra
çektiğim bolca oflara saymadan hüznüme

ardım sıra ulu orta söylenmeden ne adam
demeyesin gariplik parasız değil mi
çok kişi bastı geçti ayak izime
bir şeyler söylemeden de
şiir sokağa düşerken

151209denizli