Şiir şiir içinde Şiiri - Fevzi Günenç

ÇİÇEK YOLLAR ÖLÜLER

Ölülere çiçek gönderirsiniz
alamayacağını bile bile...

Onlar size gönderemez sanırsınız
oysa gönderirler
elinize ulaşır hemde
yola çıkar ölülerin çiçeği
ölmeden önce

Şudur işin gerçeği
şiirdir ölü çiçeği.

FEV

ŞİİR

rengi alevdir şiirin
kuşanabilirsen kuşan
dokusu som ipek don

erişilmez ağaçtır şiir
yedi kat derinliğinde
her dalı arşın
konabilirsen kon.

Ateş kuşudur şiir
kendine atılan okları yakar.
hem ilktir o hem de son.
FEV

ÖLMEYECEKTİN

Öldün
ardından güzel sözler söylendi
hakkında yazılar yazıldı
törenler düzenlendi
Kimse demedi ki
kendisi ölünce onunla birlikte
sevdikleri de ölecek
bu adamın ölmeye hakkı yoktu.

Aynen öyle oldu
öldün ölürken bzii de öldürdün.

Böyle ortalarda dolaşıp duruyorsam
canlı cenaze…
sebebimsin
madem erkenden ölüp gidecektin
neden sevdin
neden kendini sevdirdin?

benim de
seninle öleceğimi düşünmedin
ölmeye hakkın yoktu
ölmemeliydin.
FEV

GÖZLERİM DOLDU
ne sağın ne solun belli
bir küser bir barışırsın
hem kırarsın kalbimi
hem de özür beklersin
oldu canım oldu
pışşık, enayi boldu
gözlerim doldu.

gönül yıkmak kolay ya
onarmak kolay değil
git de hemen gideyim
gel de geri döneyim
oldu canım oldu
pışşık, enayi boldu
gözlerim doldu.

yok böcek, kelebekmiş
çiçekler gezecekmiş
belki bir gün dönecekmiş
bunca eziyeti et
kucak açmamı bekle
oh ne ala memleket
oldu canım oldu
pışşık, enayi boldu
gözlerim doldu.
FEV

KULELER

Sunay Akın’a

KOŞ KULESİ
Koş kule, koş! ..
Soluğunu kesecekler
ellerine zincir vurup
canlı bir kız iken seni
biçimsiz bir heykele döndürecekler!

KIŞ KULESİ
Kuşlar konardı başına
Yaz kulesiydin düşlerimin
Kız sen ne zaman
Kış kulesi oldun?

KUŞ KULESİ
Kızlar konardı başına
Ben konardım başlarına kızların
Kuş muydum, neydim? ..
Ne yazık ki artık
Kuş değilim ben
Kuş kulesi değilsin sen.

KIZ KULESİ
Artık bir Kız Kulesi yok istanbul’un
Bir yanı noksan o yüzden…

Ya Sunay Akın’ın noksan kaç yanı? ..
Yine de var bir avuntumuz
Kız Kulesi yaşıyor olmasa da
Yaşıyor ya Cumhurbaşkanı.

Galata Kulesi Yasta
Galata cumhuriyeti yasta.
Yarıya çekilmiş filan değil bayrağı…
Nereden anlıyorum öyleyse?
Anlıyorum, çünkü
Cumhurbaşkanları ümit yaşar
meleklerle filan temasta…

Hişt, Galata Kulesi
Galata Kulesi
ölümün gölgesi…
Ürperirim ne zaman geçecek olsam altından
basmak istemem yere
sanki cesedi var orada
Ümit Yaşar adında bir şairin.

EYFEL KULESİ
Eiffel Kulesi
kulelerin anası
Herkes babası sanıyor oysa seni…
Baba olsaydın doğurabilir miydin hiç
böyle sevgili kuleleri?
Sahi, sen ne biçim annesin
özlemiyor musun hiç çocuklarını?

PİZA KULESİ
Bir yanlışlık var bu işte
acımasız kuzey rüzgârları vura vura
çürüttü bir yanını, eğdi boynunu…

Ama neden büküldü böyle boynun
Güneye doğru değil de
Kuzeye doğru?

FENER KULESİ
Deniz feneri yasta
dönüp yüzüne bile bakmıyor artık
hiç bir gemi…

Dünya böyledir işte
Unutuverir anasını oğullar, kızlar
Sevilecek yâr buldu mu…

ADAKULE
Ada kule oda oda
her odasında yaşanır ayrı bir sevda…

Bu ad yakışmadı hiç sana Adakule
Ya odakule olmalıydı adın
Ya da sevda kulesi…

Bunca sevdalı barınır da bağrında
İmrenir misin
Sevdalanacak bir kule mi ararsın
Sen de kendine? ..
Bulamaz mısın
bu mu derdin? ..

Özür dilerim.

FEVZİ GÜNENÇ

SESSİZ

Bakmayın sessiz harf olduğuna adımızın
içimizde ne fırtınalar kopuyor
aşk gelince kapıya, bilmiyorsunuz
o boraları, tipileri kim çıkartıyor sanıyorsunuz.
tsunamileri…

Hepsi bizim eserimiz…

Lütfen “sessiz harf değil mi…”
diyerek hafifseyip geçmeyin bizi
ne yapalım, biz de ancak
böyle anlatabiliyoruz
sevgimizi.

FEVZİ GÜNENÇ

KAR MISIN

Korkma seni unutmam yar
Unutulacak yar mısın
Erime ha iplik iplik
içimde bir korsun sen
kar mısın?

Şiirimi resim diye
benim eşsiz eşim diye
batmayan güneşim diye
baş ucuna asar mısın?

Şiirimi al da oku
ondan bin bir ezgi doku
bahardan yel, gülden koku
der de benle yaşar mısın?

Bu ayrılık neden niçin
Bitmez der de şaşar mısın?

İnsanım ben içim ışık
bu can seninle barışık
birbirimize yakışık
olduk, dağlar aşar mısın?
FEV

KUTLAMA
Rüya mı düş müydü bilmedim gitti
eşimi bulup da gülmedim gitti
ne zaman silerim bu ayrılığı
yetmiş yılım geçti ölmedim gitti.

İçimdedir ayrılığın acısı
neden gelmez sevgilerin bacısı
canımsın sen, canımın bakıcısı
ilk iş bugün beni ansan ne olur
kanıma, canıma girsen ne olur?

Sevgini başıma taç yapmışım be ben
evini ziyaret, hac yapmışım ben
gülüşünü canıma katmışım ben
sensiz bu dünyayı satmışım be ben.

Gül, ben susamışım gülüşlerine
üzüntüden uzak duruşlarına
medensiz de mutlu oluşlarına
umut yazan güzel bakışlarına
kendi bakışımı katasım gelir.

Kuğu boyunlu, boynuna kurban can
tutmazsan elimi düşerim be can

SESSİZE
Umutların vardır
yaşamdan beklediklerin
günlerin geçer gözlerinin önünden
Ne zaman büyüdüm
Ne zaman yaşlandım diyemeden
günü gelince gidersin.

Ağlarlar ardından
yalancı inciler dökerler
“Unutmayacağız seni”
“Yüreğimizde yaşayacaksın”
Yalan!

Arada bir adını anarlar yalnızca
Gerçek tek:
Yürürsün bitmeyen yolculuğa gündüz gece
sessiiizce...

Fevzi Günenç

ÖNEMLİ
Altı harfli bir sözcüktür: ÖNEMLİ
Türkçeden özge alfabelerde olmayan
Bir harfle başlar: Ö
Bu da önemli.

Üç harf daha eklemeyi göze alabilirseniz
daha da bir önem kazanır: ÇOK ÖNEMLİ.

Hayatımız
o kadar çok boş şeylere doğru
akıp gidiyor ki boşu boşuna
önemsiz oluyor bir yerde önemli olan
böylece önem kazanıyor önemsiz.

hangisi önemli
hangisi önemsiz
bakıyor bakıyorsunuz da bomboş gözlerle
bir türlü karar
vermiyorsunuz.

Sanırım işte bu
daha da ÖNEMLİ.

YILLAR YEDİ BENİ

Teker teker dökülürken saçlarım
Ne umur eyledim ne de ders aldım
Bir de baktım tek tel kalmamış başta
Ne zaman kel oldum şaştım da kaldım.

Gençlik rüzgârları eserdi başta
Sorun muydu yağım yoğimiş aşta
Yaş elliyi aştı, gönül telaşta
Şimdi zehir oldum, eskiden baldım.

Dediler 'su varken kovanı doldur
Deme bu çeşmenin suyu hep boldur
Ömür, sonu olan uzun bir yoldur”
Ömrümden yılları ben kendim çaldım.

Alimim sanırdım hiçmiş bildiğim
Sıçan olamadan çuval deldiğim
Balık oldum yirmi bire geldiğim
Yaşıma bakmadan deryaya daldım.

Güzel sandım beni suya bakarak
Sona geldim hep kendimi yakarak
Ne AT'mışım meğer ne de dört ayak
Anladım kendimi sadece naldım.

Yıllar yedi beni, bitirdi beni
Alıp hülyalara götürdü beni
Bütün sevenlerim yitirdi beni
Meğer okyanusta nokta bir saldım.

Adam olur idim yensem fendimi
Aşamadım ömür boyu bendimi
Katmer sandım, börek sandım kendimi
Oysa itler yemez adi bir yaldım.

Beni yiyip yuttu kendi kurdum da
Ayırt edemedim, ben'i vurdum da
Hayatım romandır dedim durdum da
Sonunda anladım ben bir masaldım.

İNSANİ’yim artık ne desem boştur
Gençlikte insanın her demi hoştur
Deli yürek haydi, şimdi de coştur
Sonunda anladım değersiz maldım.
FEV