Uzun zaman oldu.
Ne şiir yazasım var ne de bir ilhamım.
Harfler küs, kalemim küs, kağıdım kırgın.
Çünkü ne o beni buldu ne de ben onu bulabildim.
Yalnızca şiirlerimde sevdim, sevildim.
Henüz tanışmadığım o kişiye,
şiirlerin en güzeli olan, Küheylan'ı yazdım.
Bil ki, ben daha hiç şiir yazmadım.
Asıl şiir sensin, seni bulmadan nasıl yazayım?
Yokluğun ki en acı şiirlerin toplamı.
Okudukça seni,
Ah şu pare pare böğrüme saplanan aşkın..
Peki bir gün habersizce yanımdan geçiverdin mi?
Önemsiz de olsa hiç göz göze geldik mi?
Kimsin, neredesin?
Daha önce hiç tanıştık mı seninle?
Sen de benim seni özlediğim gibi,
özlüyor musun peki beni?
Ah o adından binlerce şiir yazılacak adam.!
Keşke bi bilsem ismini de,
seslensem doyasıya seni.
Bir görsem gözlerinin rengini de,
boyasam düşlerimi senli senli.
Hey gidi sıla hasretim,
gel de bitsin bu özlemin..
Bitsin de, artık yaşayayım hayatı
dolu dizgin Küheylan gibi.
- Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 28.6.2024 18:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!