Şiir Senin Neyine Be Çocuk

ŞİİR SENİN NEYİNE BE ÇOCUK

.................................... Her yanım tabu duvar
.....................................Bilmem duvar da ne var
......................................Yâr havar yâren havar
.....................................Dışı dört mevsim bahar

Hasretin düşmüş dillere
Kısmetin gurbet ellere
Her günün ibret ellere
Diyorlar sa sabret hele
Şiir senin neyine be çocuk

Ne pınar gibi akmış yaşamın
Ne gün batımı gibi olmuş akşamın
Ne bir gülüşün var güller gibi açan
Ne bir günün olmuş ay gibi geçen
Güz yaprakları gibi rüzgardan korkar da sevdan
Karanlığın aşiftesi kahkha atar ardından
Şiir senin neyine be çocuk

ŞİİRİ Mİ OLUR
Yılgının
Kaygının
Caygının
Şerefinin beş paralık olduğu şöhretin

Şiri mi olur.
Tiklerin
Psikomatiklerin
Otamatiklerin
Bankamatiklerin
Şiiri mi olur bedelini onurunla ödediğin servetin

Şiir senin neyine be çocuk..
Şiiri mi olur
Eğilmenin dövülmenin
Sürgünün sövgünün

Düşünden vurulmuşluğun
Gülüşünden bölünmüşlüğün
Apansız ölünmüşlüğün
Öyle sine gülünmüşlüğün şiiri mi olur.
Sözü şiiri mi olur arsızlığın şehvetin
Korkunun hasretin ibretin ve sabretin şiiri mi olur

MADEM Kİ
Treni kaçırmışsın artık
Ne zulüme mihnet et
Ne zalime minnet et
Al eline mavzri çık
O dalab ve dolap beygirinin de
O arsız soysuz ve deyyus
Çamura yatmış su aygırının da,
O bir kakaç ete it olmuş kurdunda
Yurdunu yuvasını başına yık
O götüren itin de
O kanını emen bitin de
O ağzından ötüren entel fahişenin de
Alnının çatına sık

Direnmenin
Destanı olsun da yazdığın şiirin her hecesi her dizesi
Eşkıya protest türkülerinin bestesi olsun mavzerinin sesi

Sen ki
Siliğin sülüğün kahpesi
Aşkın odalığı geyşasısın
Kör kuyulara düşmüş umudun
Hayatın, sokağa düşmüş fahişesin
Şiir senin neyine be çocuk

Şiiri mi olur
Kanın kinin öfkelerin
İlenmenin dilenmenin
Eli koynunda kalınmanın
Şiiri mi olur maskelerin keşkelerin

Şiir dediğin
Bir ağaç yaprak gibi bölüşen
Bir tarla gelinyemişi gibi gülüşen olmalı
Yağmur olmalı çöllere düşen
Her dizesinde nevruzlar açmalı yüreğinde
‘Ben geldim! ’ demeli hasrete
Yarin gözüne göklerden yıldızları
Sözüne bahardan nergizleri
Hüznüne gülen yüzleri indirmeli şiir
Ay gibi giren olmalı yarin koynuna

Eğer dara çekilmişse,
Lümpenliğin ve teslimiyetin politikasıyla
Budanmışsa çiçeğe durmuş dalları
Hakı yok
Ellerini uzatmamalı kadere
Diklenmeli
Kafa tutmalı
Aksi ve asi olmalı
Yalınkılıç dalmalı kavganın ortayerine
Gece gibi inmeli zulmün gülüşüne
Azrail gibi ecel gibi
çökmeli zalimin boynuna
karanfiller açmalı düştüğü yerde

Ve hapis damlarına düşmüşse şiir
Duvarlara vurmalı
Karanlıklara sormalı şiir
İsa olmalı,
Musa olmalı
İnip de çıkarmalı
Kör kuyunun dibinden Yusuf’u şair

Ağaca tırmanan bir çocuğa dönmüşse namlunun ucu
Hayata darılmak yok
Direnmeli dizelerin dar ağacındaki gücü
On yedi yaşının aşkınca masum
Doluya tutulmuş gelincik kadar mahzun
Bir çocuk gibi yıldız gibi göz kırpmalı geceye
Şiirin hüznünde biriktirdiği gülücükleri

Bir anne gibi
Üşümesin diye sarmalı
Sokağa bırakılmış bebekleri
Gülüşüne çiçekleri
Güneşi kundağına indirmeli
Şiirin sıcacık öpücükleri

Güzelliğin ve sevdan kalmışsa riyanın hükmüne
Elbette sevgi neslinin derdine düşecek
Ve elbette sıkılmış kara üzüm gibi
Acılardan doğar şiir de gelecek

Ama
bu günün
kavgaya mecbur edilmiş sevdasını
şiire düşmüş kavgasını da
güneşle tohumlamak gerek

………………………. Yas değil yasak değil
………………………. Sevgi bir tuzak değil
……………………..... Anlatın gökyüzünü
………………………. O kadar uzak değil

Mahmut Nazik 25 12 2011 Mersin