insan olabilene hayat tıpkı şiir gibidir..sarılacaksın seni hayata bağlayan noktaların herbirine...seni hayata bağlayan noktalarını kaybedersen noktalar gider "sıır" kalır..((nGn))
arzıs sevmelerin eşiğindeyim,elpençe divana durdum.el etek öpüyorum gurula hemde.destansı bir sevdanın beşiğindeyim,aşkın sallantısına uydum.onulmaz bir yaram var aşka dair, ölümsüzlük döşeğindeyim..((nGn))
çok zifiri içimde ki sana dair, uslanmayan çocuk havasındakı o başedemediğim ama başeğmediğim özlemin..((nGn))
iri ve kel bir akbabayım..ardından iştahla yalpalayarak yürüyorum. sevgili sen koş önüm sıra,ben ardında öldürdüğün duygularımın leşlerini yiyorum...((nGn))
olay yeri incelemeyim sanki,her aşk öldüren her hunharca sevda katleden,akıl almaz biçimde yarım bırakılan ve seri kalp çalınmalarında ihbarı bana yapıyorlar..ki ben kendi olay mahalimden çıkamamışken daha..((nGn))
bağ bozumu şimdi naçar sevdalar.
eskiden ne kaldıysa geriye kirletilmiş bir genç kız yüreği...
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin,ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta