Şiir Oldu Şiiri - Özlem Deniz

'Neden yağan yağmur bana hep hüzün getirir oldu. Ve yakan güneş neden bana hep ter ve gözyaşı verdi. Sen yoksun gülüm hasretin var şu an. Bak can dost, bak gözlere. İyice bak anlarsın uzaklara hasreti.'yüreğimin devrimi'

Gönül yağmurudur asıl yangın
Bata çıka anılar kabusundan
Kendine yaşam alanı arayan.
Hiç bir dilde bilinmeyen, sorulmayan

Akıl kârı mıdır yürek savaşlarında
Yüzün hüznün, kalp paramparça
Hasretler seninle, sen ayrılıklarda
Gözlerin söyle hangi dağın ardında?

'Bir ömür boyu limanlara demir atışı gibi vapurların. Limanlara bekleyişimi vapurlara sor. Balıkçı teknelerine sor. Ve akşamcı kahvehanelerde sabahlayanlara sor ister. Onların gözlerinde bir bereket dalgasının özlemi onların. Ben de ordayım o balıkçı kahvehanesinde ama beklediğim ne bereket dalgası ne de liman yolcuları. Beni bekleyenler anlar liman bekleyişlerimi…''yüreğimin devrimi'

Yalnızlığı kucakladı kulaçların akşamlarca
Var mıdır bir hikmet, gözden kayboluşunda?
Şu solup giden gemiler gibi dalga dalga
Denizin duruldu, söner mi yağmurun ufukta?

Bekleyerek azalmadı acın, sızdı göz yaşların
Limanlar kayıp, söylemek ayıp, hazin şarkıların
Derinliksiz sohbetlerin ardında yorulmuş dostların
Çarptı kaçtı sonunda hepsini yıldırımların...

“Ama anlamazsan istersen Leyla’ya sor o anlatsın sana. Çünkü onun da gözlerinde uzaklar vardı…
Anlamazsan şayet istersen Şirine sor. O anlatsın sana, çünkü dağın arkasında hasreti vardı.” 'yüreğimin devrimi'

Leylalar da yalan oldu, Şirin Ferhat’a soğudu,
Efsaneydi sevdalar, gül bülbüle yaban oldu,
Yine de usanmadı canlar, koşa koşa yol yoruldu,
Söktü attı kabuğunu, kalem oldu, şiir oldu...

Özlem Deniz Özak