Şiir...Nesir...Şair Şiiri - Yorumlar

Nesir güçtür şiirden, diye çok kimselerden işitmiş, çok kitaplarda okumuştum. Gene de inanamazdım. > derdim. Bu günde öğle düşünüyorum. Nesirin şiirden güç olduğunu kabul edemiyorum. (...)

Ama büsbütünde yanlış mı onların dedikleri? Şiir yazmak, iyi bir şiir söylemek gerçi çok güç bir iştir; ben çok özendim iyisini değil, şöyle orta hallisini bile yazıp söylüyemedim. Şiir güç, ya şair olmak, şair geçinmek o kadar da güç değil. Şair duygusunun, düşüncesinin cılızlığını, bayağılığını vezinle, kafiye ile, ahenkle örtebiliyor; şair olduğu için bir çok kusurları bağışlanıyor. O kusurlar nesirde daha çok göze çarpıyor. Bir nesirci oturupta boyuna bülbülü, gülü anlatsa, çekilirmi? Şairler, nice yüz yıllardan beri hep onu söylüyor, gene de seve seve okuyanlar bulunuyor. Hele bir hikayecinin anlattıkları başka bir hikayecinin anlattıklarına benzesin, bir kıyamettir kopuyor, üşüşüyorlar zavallının üstüne, şairlere neden ses çıkarmıyorlar. Nesir yazanınki çalmak da onlarınki çalmak değilmi? . (...)

Güçtür şiir söylemek, ama ne türlü şiiri söylemek güçtür? Bir şair vardır, yıllardır, yüzyıllardır bilinen, alışılmış şeyleri tekrar eder durur; yaygın duyguları, yaygın düşünceleri alır, onları vezne uydurur. Güç değildir onun yaptığı. Kendimizi biraz sıkmakla elde edeceğimiz bir ustalıktan başka bir şey değildir. Ama şairde vardır, öteden beri alışılmış sözleri öteden beri alışılmış kalıplara dökmekle yetinmez; yeni yeni duygular, yeni yeni düşünceler getirir; yaygın olanları almaz, kendi bulduklarını yaymağa çalışır; kalıplarını kendi yaratır. Galip gibi Bir başka lisan oluşturdum der, Hugonun Baudeaire söylediği Yeni bir ürperme getirir; işte o şairinki güçtür. Onda gerçekten bir tanrı gücü vardır. Şiirden yana, şiir adına yaratmıştır, yoktan var etmiştir, güzelliği sezilmeyen, bilinmeyen şeylerin güzelliklerini göstermiştir. İnsanlar onlara ne kadar saygı gösterseler yeridir. (...) Ama azdır öyle şairler, binde bir gelir, ötekilerde kendilerini öyle göstermeğe çalışırlar.

Gerçekten şairse, şiir adına bir şeyler yapsın; eskiden kalma ile, babalarından öğrendiği ile yetinmesin de, kişi oğlunun baba mirasına yeni bir güzellik katsın. (...) Gülle bülbül şiirini ilk söyleyen, o güzelliği yaratmış, kişi oğluna yeni bir duygu aşılamış; eskiye tamamen bağlı değilmiş o, gelenek diye direnip inat etmemiş, yenilik aramış ve bulmuş. Bu gün gülle bülbül şiirini söyleyenler ona benzediklerini sanıyorlar. Yeni değiller ki? ona benzesinler. Her büyük şair yenidir, yenilikler getirir, yeni biçimler yaratır, kendinden öncekilerin çizdikleri yolu bilir, fakat o yolda yürümez. Kendi yeni bir yol açar.