Her güzel şiir, çağın kalbine vurulmuş mühürdür. damıtılmış membalardan kristalize edilen özlü kelimelerle, anlamın deryasında lirizmin sevda yüklü gemilerini ustaca yürütmektir. İnsanın poetik arayışı, yaşamsal soluğu, küflü, karanlık hücrelerimize açılan havalandırma delikleridir. Yalnızca koşumsuz atların alaca toynaklarıyla çiğnenmemiş topraklarda filizlenir dağların ıtırlı kokusunu taşıyan o şiir tohumları!
Şiir kalesinin imgesel duvarı sağlam ve özenle döşenmelidir. tuğlalardan herhangi birinin aradan çekilip alınmasıyla duvarın yıkılması nasıl kaçınılmazsa, mısralardan birinin şiirden kaldırılmasıyla öylece bozulmalıdır. Güçlü, yetkin, esaslı bir şiirin altın kuralı budur.
Şair kendini savunmaz, şiiri savunur. kelâmın büyüsünü ustaca kullanmak, imgenin berrak kuyusundan genç kuşaklarca içilebilecek arı, buzul pınarlardan okuruna avuç içi kadar bile olsa sunabilmek gayesiyle çırpınma uğraşıdır söz işçiliği. Harflerin sarraflığıdır belki, yüklü bulutlardan süt sağmaktır!
Şiir; hayal deryasının kuytuluklarında sosyal-siyasal ve ekonomik olayların hırpaladığı kalp kırıklığımıza iyi gelir. Yazılan mısralar ilhamın gizemi ve saf mutluluktan beslenir. Bununla birlikte; acıların, kederlerin, ayrılığın, hasretliğin, zorbalığın, yoksunluğun bedenlerimizde açtığı sağalmaz travmalardan, kırıgınlıklardan, yaralardan izler taşımalıdır ki kalıcılığının atlas ipekten kaftanını giyebilsin şair...
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
