Şiir Miir Derken Şiiri - Erdal Ceyhan

Şairlik umut dağıtma demektir
Şiir başlı başına bir umuttur
İyi bir şiirin sonunda
Ne bulacağını bilemezsin
Sanki derin sulara atılmış
Bir ağ gibidir şiir.
Ne topladığın önemli değil
Kaç para ettiği önemli
Şiir neye yarar
Doyurmaya mı.Neyi?
Kalbimizi…
Duygularımızı en sonra da
Beynimizi.
Aslında hiçlikle doyarız
Belki biraz yalanlarla
En çok kırgın aşklarla
İçinde en çok kendimizi bulduğumuz.
Fakat çocuğum
Ne yazık,şiir karın doyurmaz
Kitap tüccarları,kitap basarlar
Ellerindeki üç beş kuruşu da alırlar şairlerin
Şairler yine ortada dımdızlak kitaplarıyla
Baş başa kalırlar.
Şiir, işte böyle bir şeydir
Biraz boşgezenlerin işi
Biraz sigara gibi kötü alışkanlık
Kendi kendinle dertleşme
Kendi dertlerini,dinlesinler
Diye karşıya iletme..
Ama kimse senin derdini dinlemez
Kimse senin derdini dinleyecek kadar
Aptal değil.
Kimse kendinden başkasının
Şiirini doğru dürüst okumaz.
Okudum der ama..Okumaz.
Şiir havada kalan bir
Deklarasyondur.
Kimse kabul etmez.
Ama şair vardır,
Onu her zaman herkes okur
Bunlar milyonda biri geçmez.
Ne yapalım biz şair milletine Allah akıl versin
Bizim sırtımızdan hiç olmazsa
Bazıları para kazansın,
Reklam alsınlar, hiç olmazsa onlar
Para kazansınlar.
Çünkü
Şiirler sevgililer için yazılır ama,
Onlar hiç işitmez.
Şiir okumazlar,sadece
Cüzdanların içine bakarlar.
Ama aşk yok mudur.Vardır.
O ancak şiirlerde vardır.
Bazen hayatın içinde de şiir vardır.
Gerçekte ise nikah vardır.
(Kavuşamazsın aşk olur..)
demiş şair.
Aşkı insanlar nikahtan sonra
Tadarlar.Tattıklarının esas aşk
Olduğunun farkında değildirler.
İşte dünya bu, insanlar
Şu veya bu şekilde avunurlar
Günlerini doldururlar.
Arkalarında kalan üç beş şiir
Acaba şiir midir?
Kim kimi kandırıyor
Kim kimi aldatıyor?
Bilinmez.
Şairlerin kaderi
Alınlarına yazılmıştır.
Silinmez.
Haydi kolay gelsin.
Bilin ki şiir, yazan için
En tatlı yalandır.
Bir süre onunla avunur gider.
Dünya bu be…
Allah kimseye vermesin keder
Benim şiirim bana
Senin şiirin sana. Yeter.
Bu bir müddet
Seni de,beni de
İdare eder.