Şiir Miir de İsteme Benden…

Şiir diyorsun da, oluyor mu?
Olurunu bir sor bakalım…
Bir sorsana neredesin, ne haldesin.
Bir zamanlar sana yandım diye mi,
Bunca işve naz, bu haksız samimiyet.

Ben senin neyini seveyim
Ah koca Ankara
Ayrılığın başkenti
Hüzünlü sevdamın şehri…

Yok, canım yok
Bende senden eser gram iz yok.
Kalmadı belki
Çaldılar mı,
Ellerimle mi verdim
Sarhoştum hafif tertip
Hatırlamıyorum...

Üstüme gelme Ankara,
Hele de benim hiç üstüme gelme.
Bir ağlarsam, sel olursun.
Yüreğini bir dağlarsam
İnan olsun, kül olursun…

Benim canım senden yana çok yandı
Sen görmemezlikten geldin.
Hem artık anladım ki,
Ben seni hiç sevmemişim zaten.

Neyini seveyim ki ben senin
Çorak tepeni mi, yarsız efeni mi...

Söyle Ankara
Sesin çıksın biraz
Bu sefer konuş bari benimle...

Neden aldın sevdiğimi benden?
Hak mı, bu umarsızlığın
Yine sendin değil mi, çelme takan ayağıma
Yüreğinde dolaşırken kaldırımlarının...

Sarhoştum, hatırlamıyorum…
Dahası yok, o kadar…
Şiir miir de, isteme artık benden.
Bende senden eser gram iz kalmadı…
Çorak Ankara,
Ayrılığın başkenti
Hüzünlü sevdamın şehri
Yeter, söyletme beni…