şiir mi korku mu
ölüm bin bir geceli düş armağanı
korkunun ustasıydım, sadağımda
dürülmüş defterlerin atlanmış sayfaları
ok mu yay mı avcının nasibi mi
ben yalnız ceylan aradım çöllerde
öptüm tüm ölümlerin göz bebeğinden
şimdi ölümü bekliyorum son istasyon
evet son duraktayım son yolcu
anlamsız koşuların yorgun atları
resimlerimiz aynı karede
aynı yerdeyiz binler tufan beklemek
ölmemek vakitlice, işte suçum bu
gelen vaktin tortusunu hangi telve
hangi akşam hangi neyde taşınır
bir ölmek var son bahar ortasında
bir hayata yenik düşmek bin kere
sokaklar bulursa emzirir bahtın kara çocuğunu
yağmurun temizleyeceği kir midir içimdeki
ben hangi korkunun handi şiirin
peşinde sayıklayan bir dilenciyim
tükettiğim sayfalar ah benim hep başa dönen
hep korkularla örülmüş kimliğim
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 19:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yüreğinize sağlık, kaleminiz daim olsun.
TÜM YORUMLAR (1)