Şiir Mevsimi Şiiri - İsmet Anik

Ucu yanık cümlelerle doldurur beynimi
Amansız fırtınayla kopan şiir mevsimi
Sağanaklar başlayıp kalemim yeşerdimi
Coşturur elvan elvan kokan şiir mevsimi.

Göz göze geliriz sen susarsın ben dinlerim
Bakarsın çözülüverir lal olmuş dillerim
Gönlüme harf harf yazar yeşeren kalemim
Çiçeklenirim can verir can şiir mevsimi

Can havliyle parçalar sükutu bülbül sesi
İşte o zaman başlar daldaki gülün neşesi
Çığlık çığlığa yayılır gönlümün eğlencesi
Yeşertir pınarlardan akan şiir mevsimi.

Beklerim yollarını tekrar gelirmi bilmem
Yakamozlu saçları ilham verirmi bilmem
Gönlümdeki mısralara çevrilirmi bilmem
Bir gelsin gözlerinde açan şiir mevsimi.

Kar fırtınası olurdum bulutsuz göklere
Yeşil kaldırımlarda sızardım kaç kere
Aşık olurdum selam verdiğim çiçeklere
Dört mevsimden başkaydı geçen şiir mevsimi.

Dil lal olmuş kalemler kuru, kağıtlaryanık
Dinleyeni kalmamış, garip ağıtlar yanık
Mehtaplı gecelerde içilen ant'lar yanık
Sevda kokuyor yanıp tüten şiir mevsimi

Başlar; gölgesiz gündüzler,yıldızsız geceler
kelime olamamış darmadağın heceler
Kırlangıç telaşıyla uçuşan bercesteler
Göçmen kuşlarla uçup giden şiir mevsimi.

Gökyüzünde gittikçe uzaklaşan turnalar
Yerde sağa sola savrulan sarı yapraklar
İçimde kopmaya hazır kuru fırtınalar
Sararan kelimeler biten şiir mevsimi.