Şiir'le sohbet Şiiri - Nazlı Arman

Sabah,sabah
Bir el omuzumda usulca
Kalk,hadi kalk diyor du
Neden,ne oldu ki
Yorgunum,uyumak istiyorum
Çekil git başımdan dedim
Olmaz dedi, kalk hadi
Ufff ŞİİR’im gelmiş yine,hem de sabah sabah
Nefes nefese idi
Kalkmalısın, çıkmalıyız
Duygu sokağına ulaşmalıyız diyor du

Yazmalısın,hadi kalk durma
Sokakta üşüyen, terkedilmiş sevdalara
Sevdadan yorulmuş,uyumamış gözlere
Kederinden yorgun bitap düşmüş, yüreklere şerbet olmalıyız
Anımsatmalıyız onlara kendi içlerini
Hatta keyfini yerine getirsem de
Bir şarkıya söz etsen beni dedi
Dillerde okunsam haykırsalar tüm dünyaya
Sevda türkülerinde beni
Ee ne yapayım
Şiir bu
Dost geçinmeliyim iyi tutmalıyım ilişkimi
Katlanmalıyım ansızın çat kapı gelmelerine
Maazallah bir küserse nasıl eğlerim taşıp giden duygularımı
Hangi Şair uğraşır ki benim yüreğimin kaprisleriyle
Hangi Şair göze alır ki
Yere göğe sığdıramadığım
Bu huysuz yüreğimin taşikardi çırpıntılarını
En iyisi ben,ŞİİR’im le iyi geçineyim
Bugün yüreğim de bir değişik
Sanki ŞİİR le sözleşmişler gibi
Öyle dolu ki, dokunsalar boşalacak
ŞİİR leri gözlerinden
EH madem dedim
Veeee
Uyandım
Yüklü bir tren gibi
Koyuldum
Şiir’imin yollarına
En yanığından türkülere yakışanından
Ve sevdalara inat