Kirli hüzünler Şiiri - Ferdi Yavruöztürk

Kimse görmesin ağladığını.

Kimse görmesin o soğuk terminaller de
titreyerek beklediğini.

Onca buluşan kalbin, birleşen ellerin soğukluk
hissiyatı,

Ve radyolarda ki eski şarkılar.

0 şarkılardan bana da bir pay çıkar mı?
Ya da görsünler boş ver!

Aşkın engel tanımadığını
bilsinler.

Onlar gerçek sevginin var olduğunu
bilmeyecekler.

Onlar hıçkırıklara boğulup sessizce ağlamayı
bilmeyecekler.

Ve onlar hep düşman kesilecekler sonradan.

Yeryüzünde bir koku vardı Dünyayı kaplayan,
Biz var oldukça o koku duracaktı bir yerlerde
Ne var oluşumuz sömürecekti, nede yok
oluşumuz üzecekti onları.

Biz çaresiz

Biz bitkin

Biz yoksun

Ama biz hep mutlu


Biz hep hasret doluyduk o kokulara,
0 kokular ki bizi karanlığa iteleyen.

Papatyalar sussundu bu gece

Kokuları konuşsun, kokuları haykırsın, kokuları
çocuk sesleriyle boğulsun.

Biz hasreti kalplere kazımış iki yabancı.

Biz gurbete yeniden bağlandık.



Biz ki sevilmeyi hak eden eski mektuplar gibi,
kim bilir ne zaman yazılan mektuplar.

Tekrar sarılmak dileği ile papatya kokulu şiirim.