Şiir Kanı Şiiri - Fırat Yetiş

Yar dediğim yara eylemiş her yerimi.
Gönlümden sürgüne gönderdi yüreğini.
Bir kelebek güncesi kapattı gözleri mi .
böldüm ömrümün sensiz vakitlerini,
Çarşaf çarşaf hüzün keserken nefesimi.
Bu hasretle yatılır mı sandın .

Yoruldum !
Akşamlarım kör zindan,
Sabahlarım kahr u perişan.
Gittin ya !
Suskular giydirdim hayra çıkmayan sabrıma .
Kirpiklerim kırağı ,
bakamadım yakan ayrılığına .
Özlemezsin bilirim ,
Ellerin üşürse yokluğum da,
Tek kapı arala bana ,
Gözlerim âmâ olsada !
Seni görmez miyim sandın.

Bilemedin ,anlamadın .
Her fırtına ardı gökkuşağı çıkmaz,
Her sabahı güneş alnından öpmez,
Sevdi mi insan illa sevilmez !
ömür dediğin bazen kırkını geçmez,
Vicdansız !
Sevdiğim gibi sevmedin ya beni
Gayrı aşk yolundan geçer mi sandın .

Şahittir bahar gecesi ,
Zaman bende hep ayrılık ertesi,
Kelamlarım da senden kalan hüzün adı,
Gece kördü;
Görmedi kalemden dökülen şiir kanını,
İnsafsız !
arş-ı ala duydu çığlıkları mı!
Aldığın ahımla ,
Mutlu mu olurum sandın...

Bahtıma yazdın kaderi kara;
Bu kadar mı atılacaktım yabana!
Biliyorum sevmedin beni asla .
Zalim !
Gülüşüne kanan gözlerin hatırına ,
Söz geçiremedim yürek dergahına ,
Davacıyım yarın hakkın divanında ,
Yoluna bir daha çıkmam mı sandın ..