Şiir'in Şems Hali Şiiri - Arda Keskinkılıç

Sen hiç bilmezsin
Fransız aristokratı kızım benim
Buralar aşksız çivi gibi soğuktur
Şafak vakti fabrikalara
Proleter taşıyan otobüslerin
Lastikleri kadar kabaran kulaklarımla
Stalin kadar çirkin oldum ben
Şimdi konmaz paslı pervazıma kuşlar
Ve hiç olmayan o koca memeli kızlar
Bakmamak için bana
Yüz çevireceklerdir
Muhtemel...
Gerçi herhangi bir süs havuzundan
Su içen karnı tok filozoflar kadar
Dikkat çekerler nezdimde
Çukursuz burjuva kaldırımlarında
Yüksek topuklarla yürürken
İz yapmış jartiyerleri ile
Sözde şehhvet serpmek adına parfümleriyle
Kusmuk kokusu dağıtırlar etrafa
Hem ben kuru soğukların kesildiği anda
Yağmurları dansa kaldıracağım geceleri
Patagonya'dan Belh'e
Kartaca'dan Tebriz'e
Tango yapacağım su damlalarıyla
Ve ansızın Şems çıkagelir
Ene'l Hakk ile boğulmuş Hallac yanında
Kalın tesbihini şakırdatarak
Hu çeker dansımı durdurur
Silkelenir kendime gelirim
Sürre Alayının önünde
Mehterbaşı'nın gülbankını dinlerken
Bulurum naciz bedenimi
Nakkare sesleri Kubbet-üs Sahra'ya
Kadar titretirken ruhları
Selam verir kollarımı bağlar
Petersburg sokaklarında gözümü açarım
Soğuk iklimin sıcak insanları
Yanımdan geçerler omuzlarıma çarparak
Marksizm sendeler
Troçkizm çoktan ölmüş
Nerde eski Bolşevikler diye ağlayan
Orta yaşlı bir Rus kadın gözüme çarpar
Elinde bir kırık ekmek
Mayakovski dizeleri dökülür dudaklarından
Paris'te ölmek isterdim
Moskova adında bir yer olmasaydı eğer
Derken yanındaki çocuğunu sürükler
Karanlık komunist sokaklara
Ve bir silah patlar
Marakeş sokaklarında
Dağılır ıhlamur kokusu aniden
Kan damlar bedevinin entarisinden
Sessizlikte
Sensizlikte...
Bilmezler
Yerde yatan bedevi
Petersburg sokaklarındaki Rus kadın
Mehterbaşı
Mansur ve Şems
Hatta karnı tok filozoflar dahil
Hepsini topladığımda
Bana aşkı hatırlatır
Çünkü Onlar hayat mücadelesi verirlerdi
Aşklarına dair
Tıpkı kulakları soğuktan
Buz tutmuş
Ben gibi.