Şiir İçinde Şiir Şiiri - Bülent Baysal

Van ATATÜRK Lisesi
aylardan Nisan, yıl 1975
Gogol'un Müfettiş sahnelenecek
yönetmen felsefeci İsmail GENÇOĞLU
bizlerle beraber sahne tozuna ortak
Gogol molalarında şiirler okurduk
şiir kokardı sahne
Bizler şiirlere saklanırdık
şiirler bizde kök salardı
atılan tohum misali başak olup açardı
yine bir ara ve bir şiir okudu felsefeci
BİR ZAMANLAR diye başlıyordu şiir

Bir zamanlar Ayten Kumral diye birini sevdim
Fakat o bana yanaşmadı
Bre sersem kafa
Bre pezevenk yürek
Fotoroman kültürlü kız senin nene gerek
Senin yârin öğle ince ve narin olmamalı
Senin yârin fotoroman kültürlü olmamalı
Senin yârin öyle biri olmalı ki
Sen devrimci fikirlerinle
Demir parmaklar ardında yatarken
O devrimci şiir ve türküleriyle
Yavruna ninni söylemeli

(yazarı bilinmiyor...özürüm ile..)

Okudu, istedik bir daha
okudu bir daha, bir daha, daha

Kendi şiirlerimi ezbere okuyamam
O güzel şiiri ben asla unutamam
Şiiri ben Gogol'un eteklerinde kaptım
O sayede, o güne yolculuk yaptım

Servet AYDINOĞLU Okul Müdürüm can Hocam
Hiç birimizi ayırmazdı evlatlarından
Babacandı, babasıydı okulun
Sokmadı kapısından ne sağın nede solun

Birkaç yıl önce bir Van ziyaretimdi
karşılaştık Cumhuriyet caddesinde
İlikleyip düğmemi eline eğildim
Tam bir beyefendi, çok kibardı her zaman
İlikledi ceketini, boynuma sarıldı
Şahlanmıştı duygular, gözlere gem vurarak
Ne duygu seliydi o öğle yarap
Dizginlenmiş yaşlarım, gönül coşkudan bitap
Konuştuk oradan, buradan
Germişti göğsünü, baba övüncüyle bir hitap...

Sedat'ın dükkanına kendimi zor attım
yıkayınca yüzümü oh be rahattım
Can dostum Sedat YÜZBAŞIOĞLU
yoktu ayrı gayrımız say bir evin iki oğlu
Sağdıcımdır kardeşim sarafların doruğu
Dert ortağım her dem say bedenim solum
Hep akşam üstü bizim cadde voltamız
Haluk'un kırtasiyede bu gün bizim molamız
Haluk dediğim şu bizim BEKİROĞLU
Gogol'un müfettişinin ağır oyuncusu
Kaymakamdı görevi onun o zamanlar
Şimdi kırtasiyede kitapları sıralar
Ağzı sıkı laf yapar edebiyat parçalar
Müfettişin yaveri Osip'ti Mehmet TALU
O günden sonra biz Mehmet'i unuttuk
Osip olarak bildik ve hep öylede çağırdık
Kaybolup gitti serseri, biz Osip'siz kaldık
Berberimiz Latif'imiz olmaz ise olmazımız
Kahkaha deryamız, candan öte can kardeşimiz.
Fethi'yi Diyarbakır'da okulun yedinci katından attılar
Bizim ciğerimizi yedi kere yaktılar
Necmi güzel kardeşim bilinmezliklerde yitti
Aslan gibi yaşadı, yiğit gibi gitti
Tekin PERİHANOĞLU Milli Veleybolculardan
Yıllarca Milli takımda koşturdu topunu
Eh milli dedik ya
İstanbul gecelerinde Millilik peşinden koştu
Hem meslektaşım, gönül dostum, sırdaşım
Sesi güzel kardeşim Mustafa BAYRAKTAR'ım
kaderimiz aynı imiş gardaşım
Ah güzel dostlar Rifai'm, Elizan'ım KİRAZIM
Kızım sen okulda beyazdın ne oldu?
Çok mu kahve içtin de böyle karardın
Ufuk, Şükran, Nilüfer can arkadaşlarım
Bir araya geldik mi
Çınlar İstanbul çınlar
O kahkahalar, gülüşler, o koro şarkılar
Galata'dan seslenir, boğazda yankılanır
Anılar tazelenir, gün anılara saklanır.

Yoktu, hiç olmadı aramızda ayrı gayrı
Ve hiç girmedi kırgınlık,
Hep var oldu bir birimize saygı.
İyi ki varsınız dostlar
Dostluk iyi ki varsın
Ne olur Dünya hep böyle dost kal...

Yirmi yedi/MAYIS/iki bin on üç
Bülent BAYSAL