Şiir için neden Şiiri - Zeynep Yılmaz 3

bak bu bir şiir için nedendir
beni çağıran her aşk’a gidiyorum bu aralar
sarhoş anlarımın içinden geçen
kelebekler yalnızlığımı titreten
dolunayın altında dolanan gecem
ay taşıyor içimden
senden sonrası
geç kalınmışlığın ara sokakları
herşey yirmi yaş içindi
Laledide köhne bir otelin küfü içinde
puslanan zihnimi
kelebekler temizliyordu
Aşka dair ölü iletiler sızıyordu geceye
korkuya karışmış terk edemeyişler
Sefalet kıyıyordu cehaletle
Eni konu söylemlerle
Kurtarılamıyordu yirmi bir yaş üstü
Yarı terbiyeli güreşiyordu aşıktı
geleceğe; kurduğu hışmın
adaletsizliğini yazıyordu geleceğe
küfürler dualar içinde
içindeki derin serzenişi geçirememişti
çeyrek asırlık akil ömrüyle
bırakamamak korkunun işiydi aslında
sevmek yüreğin
oysa
O!nun dışında sürüklenecekti

atılıncaya kadar

kabullenmeyi
olacağı bekleyerek yaşamak
bir tercih

belki de ömrü böyle

O’nun tarafına onmazdı

uğrunda ölünecek cesaret
sözcüklerini tüketiyordu
gereksiz gereksiz
boşalttığı kalbin rüyasını bir zaman daha anımsardı belki

ulaştığı yerde !
ne’liği belirli bir düştü
uyanır uyanmaz unutulan…
işte zaman olan biten buydu!!!!!

arada sırada böyle oluyorum işte
bazen tatlı bazın harika!
açlık başıma vurdu

harikasın dendiğinde ama tatlım demediğinde

belki o yüzden iştahım kaçmış olabilirdi:)
daha az yorucu şiirler yazmak için düşüncelerimin içine dizeler serpiştiriyor
sonra onları kesip kesip şiir yapıyorum
genceciğim
bir ölüme ağlarken eski fotograflar geziyor
gözünün önünde
duruyor
düşkünlük hastalık yaşlılık
annesinin ince eleri
yüreğini ısıtan ve onlar uzun zamandır yoktu
üstü üste yanağına kanan kelebekler gibi öpücüklerini hatırlıyor
aklı başı boşmuş gibi dolaşan bu ihtiyar küçük kızını gösüne bastırıp seviyor
yap diyordu yap ne istersen onu yap,
yakıştırısın sen.
göz pınarlarından yüreğine dökülen sözcükler bu güzel günü sele veriyor
güneşin gölgeyi çaldığı her yerde
yaşamak böyle kırılıyordu
zihni dövülen şair
şirinin içinde şımarıyordu
va ağlıyrodu

suskundu kara kız!

30 mart 2012 22:14