Şiir Hevesim Değil Nefesim

Şiir
Gecenin körüne
Duyguların gözlerini açıp
Hüzünleri uyandırıp
Ağrıları şaha kaldırırmış
Anladım ki

Şiir
Gözlerindeki yılkıları
Kirpiklerinde dört nala koşturup
Seni uykuya
Yetişemez bırakırmış
Anladım ki

Şiir
Kendinden vazgeçtiğinde
Öz sözü görmediğinde
Gecenin kara tahtasına çıkarıp
Tek ayak üstünde bekletirmiş
Anladım ki

Şiir
Mısraların sırasına
Bir saç örgüsü bilgisiyle
Tel tel iç içe geçirip
İnsanı kendi edermiş
Anladım ki

Şiir
Aşk öğretmene
Eti de kemiği de senin deyip
Gönül camından kaçmana
Fırsat sunmazmış
Anladım ki

Şiir
Beni seçmiş
Ben şiiri değil
Gönlünü verince
Bir daha da alamazmışsın
Anladım ki