Şiir Hedefine Yay Gerip Ok Atmak

19 Mayıs 2008 — Deneme

Toplumsal yaşamda şairin kişiliği, içinde bulunduğu grup ya da ortam tarafından şekillenir.
Şiirin var olabilmesi için en az iki farklı görüşün bulunması gerekir. Aksi takdirde, tüm şiirler tek bir ağızdan çıkmış gibi olur; aynı düşünceyi, aynı bakış açısını yansıtır.
Oysa şiir; farklı insanların, farklı düşüncelerini ve farklılıklarını ortaya koyan bir sanat dalıdır.

Bu açıdan bakıldığında, şiir toplumsal bir üründür. Çünkü şiirin temel işlevi, yaşadığımız toplumun değerlerini ve zihniyetini saptamalarla eleştirerek, toplumsal gelişime katkıda bulunmaktır.

Şair, içinde yaşadığı toplumun ruhsal ve düşünsel yapısını ne kadar iyi tanır ve özümserse, dışa vuracağı duygu ve düşünceler de o oranda derinlik kazanır.

Modern şiirde; toplumsal, düşünsel ve ruhsal yapı iç içe geçmiş durumdadır. Bu üçlüyü birbirinden ayırmak mümkün değildir. Her şairin şiirinde, sahip olduğu zihniyetin ve dünya görüşünün izlerini görmek mümkündür.
Bu nedenle şiir, kültürel bir zenginliktir ve evrensel bir boyut taşır.

Modern şiirde sözcükler, yeni anlamlarla zenginleşir. Dil, yeni anlamlar okyanusunda yelken açarak yolculuğuna devam eder.
İnsanın iç dünyası, inancı, inançsızlığı, ezilmişliği ve günah duygusu da bu şiirin konularıdır.

Bu yüzden şiir: “Mizacın dikte ettirdiğidir.”
Ve aynı zamanda: “Duygu ve düşüncelerin dışa vurumunu özetleme sanatıdır.”

Modern şiir, farklı bir düş özlemi taşır. Bu düşle; toplumdaki baskıları, korkuları, endişeleri ve özlemleri aşmak mümkündür.

Büyük Alman düşünürü Arthur Schopenhauer şöyle der:

> “İyi bir şair, karşısında duran bir hedefe nişan alır, okunu bırakır, hedefi vurur.
Büyük bir şair ise görünmeyen bir hedefe nişan alır, okunu bırakır, yine hedefi vurur.”

Şair ve şair adaylarından beklenen:
Yayına gerdiği şiir oklarının, görünmeyen ama hissedilen hedefleri tam isabetle vurması ve şiirin umut ve engin dünyasına yeni büyük şiirler kazandırmasıdır.

Ve şiir bayrağının her daim dalgalanmasıdır.