Şiir Gibi Sevdim Şairim Demedim

Şiir Gibi Sevdim Seni, Şairim Demedim...

Bir mısra gibi girdin kalbimin ortasına,
Yandım kelimelerinle gecenin kıyısında.
Aklım sana düştü suskun bakışında,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Sözcükler dizildi senli hayalime,
Kokun sinmiş sanki her bir geceye.
Kalbim ezberledi seni hep gizlice,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Gözlerine yazıldı bu içli beyitler,
Her şiirimde sen varsın, her dizede keder.
Yalnızlığıma şahit nice seher,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Yazdım seni içime kelime kelime,
Sustum sen duyarsın diye gizlice.
Kalemim titredi sen her gittiğinde,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Kalbimde açtığın yara dizede kanar,
Her satır bir iz, adını anarken yanar.
Bir daha sevemem artık yeter bukadar,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Bir nefes gibi geçti yıllarım sensiz,
Yokluğunla konuştu kalemim sessiz.
Sevdam yarım kaldı, senle bensiz,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Bir hayal uğruna dağıldım geceye,
Adını yazdım yıldızlara, görürsün diye.
Sen bilmeden döndüm nice şiire,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Beni en çok sen, yokluğunla büyüttün,
Bir bakışınla yaktın, sevdayıda büyüttün.
İçimdeki seni, ben hep sensiz büyüttüm
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Aşka dair ne varsa seninle tamam,
Bir sen eksiksin bende, gerisi yalan.
Her satır seni çağırır Aşk ile heran,
Şiir gibi sevdim seni, şairim demedim…

Artık ne kalem yazar ne de yürek,
Ben seni susarak sevmişim demek.
Ömrümden ömrüne gizli bir dilek:
Şiir gibi sevdim seni, ama şairim demedim…