Şiir Gibi Bir Kızdı O - EROL BÜYÜKBURÇ - ...

Perilerden bile güzel gülerdi
Açılırdı güller gamzelerinde
Sevişirdik gece gündüz demeden
İstanbul'un yedi tepelerinde

..........Şiir gibi bir kızdı o, pembe pembe yanakları
..........Uzun boylu, ince belli, küçücüktü dudakları

..........Habersizce birgün gitti, üzgün kalbim artık ağlar
..........Bir bir soldu hayallerim, bir avuç kül oldu hatıralar

Seviyorum desem inanamazdı
Sustururdu beni parmak uçları
Utanırdı onu ne zaman öpsem
Islanırdı hemen kirpik uçları

..........Şiir gibi bir kızdı o, pembe pembe yanakları
..........O ne giyse yakışırdı, küçücüktü dudakları

..........Habersizce birgün gitti, üzgün kalbim artık ağlar
..........Bir bir soldu hayallerim, bir avuç kül oldu hatıralar

1968 - İstanbul
Söz: Âlimoğlu, Müzik: Erol Büyükburç, Söyleyen: Erol Büyükburç

ŞİİR GİBİ KIZ

Şiir gibi kızsın derdin ya bana büyüdüm artık
O küçük kız yok.. hayat büyüttü beni
Yaşlandım ama gülüşlerim yaşlanmadı
Severdin gülüşlerimi
İstanbul’a sor ne kadar aradım seni
Boğaz bekledi hep seni
Yıllardır neredeydin

Gittim ama gözlerimi bıraktım İstanbul’da
Hatıralar ateş gibi yaktı da alev alev
Bak geldim sana geri
Üzerimde beğendiğin pembe elbise
Hani yakası ince çiçekli
Dudaklarımı koymuştum dudaklarına
Ben yokken sevmişti her yerini
Şiir gibi kız büyüdü “Şiirden Kadın” oldu Sevdiğim, özler seni

Seviyorum derdin
İnanmazdım sana yaptığım nazdı
Nasıl anlamam sevdiğini
Bin kere söylerdi gözlerin sevdiğini
Geceler anlatmalı nasıl bekledi kirpiklerim seni

Uzaklarda yapamadım döndüm geri
Hadi bekle ayrıldığımız yerde
Ellerin özlemiştir beni
Yazdığım mektupları getirdim sana
Güvercinlerle haber saldım
Gelmediler mi
Nasıl da özledim seni gittiğimden beri
Ateş oldun yaktın her yanımı
Çeşmeler serinletmez bu perini
Ancak sen söylemelisin
Unutmadın değil mi beni?
Ellerine bıraktım ellerimi, yüreğim özlemler doldu
Şiir gibi kız artık büyüdü “Şiirden Kadın” oldu.

18.10.2007
Perinur Olgun

Âlimoğlu:
Şiir Gibi Bir Kızdı O

Perilerden bile güzel gülerdi
Açılırdı güller gamzelerinde
Sevişirdik gece gündüz demeden
İstanbul'un yedi tepelerinde

Şiir Gibi Kız:
Şiir gibi kızsın derdin ya bana büyüdüm artık
O küçük kız yok hayat büyüttü beni
Yaşlandım ama gülüşlerim yaşlanmadı
Severdin gülüşlerimi
İstanbul’a sor ne kadar aradım seni
Boğaz bekledi hep seni yıllardır neredeydin

Âlimoğlu:
Habersizce birgün gitti
Üzgün kalbim artık ağlar
Bir bir soldu hayallerim
Bir avuç kül oldu hatıralar

Şiir Gibi Kız:
Gittim ama gözlerimi bıraktım İstanbul’da
hatıralar ateş gibi yaktı da alev alev bak geldim sana geri
Üzerimde beğendiğin pembe elbise hani yakası çiçekli
Dudaklarımı koymuştum dudaklarına sevmişti her yerini
Şiir gibi kız büyüdü şiirden kadın oldu sevdiğim özler seni

Âlimoğlu:
Şiir gibi bir kızdı o
Pembe pembe yanakları
O ne giyse yakışırdı
Küçücüktü dudakları

Seviyorum desem inanamazdı
Sustururdu beni parmak uçları
Utanırdı onu ne zaman öpsem
Islanırdı hemen kirpik uçları

Şiir Gibi Kız:
Seviyorum derdin yaptığım nazdı
Nasıl anlamam sevdiğini bin kere söylerdi gözlerin sevdiğini
Geceler anlatmalı nasıl bekledi kirpiklerim seni

Uzaklarda yapamadım döndüm geri
Hadi bekle ayrıldığımız yerde
Ellerin özlemiştir beni
Yazdığım mektupları getirdim sana
Güvercinlerle haber saldım
Gelmediler mi
Nasıl da özledim seni gittiğimden beri
Ateş oldun yaktın her yanımı
Çeşmeler serinletmez bu perini
Ancak sen söylemelisin
Unutmadın değil mi beni?
Ellerine bıraktım ellerimi yüreğim özlemler doldu
Şiir gibi kız artık büyüdü şiirden kadın oldu…

Perinur Olgun