Şiir gibi adamdı
Bir gülüşü vardı sanki o gülünce güneş açıyor
Bir bakışı vardı sanki o bakınca gözlerinin ışığında yıldızlar bile sönük kalıyordu
Bir kipriği vardı ok gibi her kırpışında kalbime saplanırdı
Bir elleri vardı sanki eli elime değince gökyüzü ayaklarımın altına inerdi
Bir sesi vardı sanki o konuşunca dünya susuyor onu dinliyor gibiydi
Bir yürüyüşü vardı namerde korku salan mert bir duruşu vardı
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta