Şiir gibi bir adamdı Şiiri - Sibel Bozdağ

Şiir gibi adamdı
Bir gülüşü vardı sanki o gülünce güneş açıyor
Bir bakışı vardı sanki o bakınca gözlerinin ışığında yıldızlar bile sönük kalıyordu
Bir kipriği vardı ok gibi her kırpışında kalbime saplanırdı
Bir elleri vardı sanki eli elime değince gökyüzü ayaklarımın altına inerdi
Bir sesi vardı sanki o konuşunca dünya susuyor onu dinliyor gibiydi
Bir yürüyüşü vardı namerde korku salan mert bir duruşu vardı
Bir kokusu vardı metrelerce öteden hissedebildiğim aklımı başımdan alırdı
Bir dudağı vardı dudağı dudağıma değince sanki ayaklarım yerden kesilirdi
Bir kalbi vardı işte onu anlatmaya söz yetmez
Bir yüreği vardı mangal gibi derler ya işte öyle
Güven sadakat huzur dürüstlük herşey vardı onda
Onu her gördüğümde Allah özene bezene yaratmış derdim içimden
Şiir gibi bir adamdı...ama..
Hayatımın kötü kralı oldu
Herkes bir kez severmiş
Ben bu adamı sevdim ilk ve son kez...