Şiir Gibi Şiiri - Özgür İsmail Türkmen

Nefesim yetmiyor ismini ünlemeye

Dudaklarımın adımlayışından anla

Gözlerimin gözlerine bürünüşünden.

Ve yalnızca sen duy

Diyeceklerimi:

Güllerim geceye solgun

Kapılarım ki mevsimsiz aralık

Telaşım kalabalık beklemekteyim.

Bir öğle vakti

Şiir gibi sessizce gel

Ürkütme süt içen kedilerimi.

Şadırvanında yıkansın şarkılarım

Parmak uçlarından savrulan.

Sahipsiz kervanlar yol bulsun

Gölgenin elma kokan serinliğinde.

Ve bir tebessümün karşılasın

Simsiyah ormanları aydınlatırcasına.

Koşmayı severdin

Dağlardan dağlara

Bir de kuşları

Gökyüzünü ayakta tutan

Ve çocukları…

Buğday sıcaklığındaydı burukluğun

Gururunun hizasında dönüyor.

Kardeşiyim acılarının ey kardeş

İnancının inançlı yoldaşı.

Aynı gür sesle çekeceğim “besmele”yi

Canan kokan o kadehi

Zarif bir elden içeceğim.

-Toroslar Şahidimiz Olsun-