Şiir Diye Okunsun İstemiyorum Yazdıklarım

güzel sözleri yan yana getirmiyorum ben
şiir diye okunsun istemiyorum yazdıklarım
türkü söylüyorum
o büyük günün türküsünü

bazen kendime söylerim türkümü,sessiz inceden
bazen yüksek sesle,kulağı delik,gönlü büyük sevdalılara
bazen rüzgara veririm sesimi,turna kanatlarında müsafirdir sözlerim
bazen de yağmurlara salarım göz yaşlarımı, umman dinlesin diye ağıtlarımı

kendime dinlettiğimde sesimi,koyu bir yalnızlık çöker içime
gözlerimin rengi solar,başım eğilir
çiçeksiz,yeşilsiz mevsimlerdedir yüreğim
kar yağar,altındadır yaşam, donar buza çalar
lapa lapa değil,bir tipidir bu,bir fırtına
çocuklar,oynayan çocuklar yoktur ortalıkta,sevinç yoktur
çıldırırım,deliririm,kendimi yırtarım,kendi kanımı bana içirir umutsuzluk

dağlara küserim eritti diye karımı
rüzgara küserim söndürdü diye ateşimi
serçeler, turnalar, baharlar, çocuklar gelir aklıma utanırım utanırım
kızarır yüzüm

yavaş yavaş gelen ölüm yakışmaz ki bize derim
ve uçurum kenarlarında dolaşır aklım
kulaklarımda derinliğin sesi,rüzgarın sesi,kuzu meleyişi
çocukların,kadınların,baş eğmeyen asilerin kadim tarihin yürü sesi
en altlardan gelen buzları eriten ateşin sesi

avuçlarımda hayat kokan toprak, buram buram yaşam kokusu,gül kokusu, yeşil kokusu
türkü kokusu bu,o günün türküsünün kokusu, belini kırmayan insanın kokusu

başlarım zamanı yırtarcasına söylemeye türkümü,sesim bana güler
yağmur güler,toprak güler,yaşam güler
güler çocuklar,lapa lapa yağar kar cıvıl cıvıldır sevinç
için için ağlarım,mavi akar yaşlarım,anlarım, ağlamanın ötesi bu
anlarım,gülmenin ötesi bu,yaşam bu,direnmek bu

güzel sözleri yan yana getirmiyorum ben
şiir diye okunsun istemiyorum yazdıklarım
türkü söylüyorum
o büyük günün türküsünü
o güne,çocukları süslüyorum ben