Konuşma özgürlüğümüz de yoksa aramızda,
Hani, iki lâf edeceğimiz bir çay saati,
Şiirler kalır sadece geriye o zaman,
Nâmeler yazdığımız çarşaf, alfabemiz
Bizim, anlaşabildiğimiz tek dilimiz.
Ben okudukça onu, sen dinlersin bülbül sesinde,
Sen okudukça beni, kuş olurum uçmaya gözünde.
Şiirlerimiz, bir dil olur dünya düzeninde,
Her şiir bizi daha da bağlar, sevda ipini sarıp belimize.
Sevdalılar okuduğunda bir şiiri,
ne yapacaklarını anlar o gün;
kim göz süzecektir, kim kaytan bakacaktır,
; belli olur tüm işler.
O halde; yeni bir dil inmiştir dünyaya,
Sevdalılar bu dili kullanacaktır.
18.01.2008 - 2009
Orhan TiryakioğluKayıt Tarihi : 19.1.2008 18:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçekte ne yapıyoruz biz, hangi yolu kullanıyoruz anlaşmak için? O kadar satırı yazarken dillendirmiyor muyuz sevdamızı, boşuna mı akıcılık katmaya çalışıyoruz şiirlerin bütünselliğine? O halde bunu bir dil olarak kullanan maşuk, ne kadar şanslı biri olurdu. Bu dili kullnma ve geliştirme adına bir deneme daha sunmak gerek... Saygılarımla...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!