Şiir'di Şiiri - Resul Bayraktar

“On dört temmuz iki bin yirmi beş”ti
düne göre gelecekti
aynı/aya baktığımda çok parlaktı,
kamaştı gözlerim .

G/ünlerden g/ün beğenip
önce besmele ile İlahı andım,
başladım namlunun ağzına kelimeler sürmeye.

Ve bir b/akmıştım ki
o acıya yalnızca bu yoldan gidiliy/ordu
evet çok g/üçlüydü.
K/anımı alacak kadar hem de
çok acı çekiyordum
bir/azdan d/inecekti dağ gibi ağrılarım.

Hemşire, g/üç bela bir ilacı ata vurur gibi
şuuruma enjekte etmişti ve
Şiirsel bir b/ölümden bugün de fazlasıyla içmiştim

Acıdan b/ayılsamda
bu bir itiraftır:
Ben ilk onu sevdim.
Kıyıldı şiirle nikahımız bir kez daha
aha bak bu şahitler de burada:
Acısını, susuşunu, ağrısını, sancısını
gelmişini geçmişini diye

içimden çıkan kaç s/övgü daha
yıllanırken kalbimin önünü kesmişti?

Bir zamanlar dileyerek ilan-ı Aşk ile
k/ağıtlara yazdıklarımı b/astırarak
kendini sevdirmişti

ne günlerdi, ruhuma b/asılıp bırakmadığı
K/ömür k/arası mücevher gibi beni sol göğsümden
Yakalardı.

Hepi topu
Altım üstüm sağım solum
Şiir’di işte.