Kalemler yas tuttu,
Kâğıtlar ağladı
Neredesin ey sevgili
Hayli zaman gelmedin
Yoksa tutsağı mı oldun,
O hain virüsün.
Unutulmaz gülüşün,
Şen kahkahaların,
Yok artık gönül bahçemde.
Yoksa soldu mu gülen yüzün,
Hazan yaprağı gibi.
Yeter artık bu tutsaklık,
Yeter gayri bu ayrılık.
Buluşalım baharda,
Kuzular meleşirken kırlarda,
Dolaşalım el ele.
Kapılmayalım bu hasret Yeline
Münevver ErilmezKayıt Tarihi : 25.3.2007 18:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
TÜM YORUMLAR (2)