Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
eyvallah üstadım tesbitleriniz tam 12 den isabet
saygılar
Yaranmaktır ona buna
Bundan çıkar böyle mana
Sen bana yaz ben de sana
Yorumları kondururlar
Mikdati der neylesinler
Böyle devam eylesinler
Yalan dersem söylesinler
Beni de utandırırlar
El hak doğru yapılan yorumların çoğu suni keşke şiirsever önce şiiri şiir tadında okusa sonra gerçekten tekdir veya takdir hakkını kullansa ama olmuyor.Daha iyiye daha güzele yol almak kolaylaşırdı belki,ama bu arada şiir tekniğinine sahip olmayanlarıda unutmamak lazım.Eyvallah can dost eyvallah iyi bir konuyu işlemişsin
Ahmet AKKOYUN
anlayabilene çok ince sözler.yüreğinize sağlık.
aslinda kendimi yorum yazacak kadar bilgili hissetmiyorum. fakat siir yazan yani yürekten yazan herkesi tebrik etmek isterdim.kutlamak isterdim. cünkü yazabilmek iyi veya kötü her kisinin isi degil. iyi mi yaziyor kötü mü tabi buda tartisilir. bazilari sosyal icerikli filmleri sever. bazilari fantasi,hatta action. ve bence siiri en güzel yazabilen. duygularini en cok dizelere yansitabilendir. ve unutmadan.inanin benim türkcemi ben cok seviyorum. yazim hatalarim olabilir.var hatta. elestiride aliyorum.fakat beni böyle de anlayanlar vardir mutlaka. ve hocam ben yorum yazdigim icin elestirildim cok kez onun icin yazmakta istemiyorum. sen bana yaz bende sana diye bir durumla da karsilasmadim hic. fakat bu siiri yazdiysaniz mutlaka bir bildiginiz vardir diyorum.ve kutluyorum sizi.saygilarimla.ayten.
Hocam
Antoloji sitesinin 16.000 e yakın üyesi var.Bunların çoğunluğu şiiri seven insanlar,Şiir yazmak için hevesli ve bu işi benim gibi amatörce yapan insanlar.Şiir okuyanlar da öyle.Hepsi şiiri seven ama dil bilgisi olmayan,veya az olan insanlar.Şiir hakkında hiçbir şey bilmeyen insanlar.
Bu insanlardan profesyonelce yorum beklemek biraz acımasızlık olur düşüncesindeyim.
Bu şiir dostlarını küstürmeyelim hocam.
Selamlar.
Ben de bir şiirseverim..
beğendiğime, bende bir şeyler bırakan şiirlere yorum yazarım.
Çok beğendiklerimi ise listeme de alırım
bu şiir kısmen haklı olabilir
ama hiç gocunmadım
şakşakçı olmadım çünkü, şair de değilim,
şiir okuyarak huzur bulanlardanım,
okuduklarımı sonuna kadar da okurum.
Şiir gibi şiir yazıldı da, okumadık mı...
çoğu iç dökümü belki ama, öğrenenler anne karnında öğrenmemiş öğle değil mi şair
daha iyiye güzele inş okuya tıklaya.
Tıklama engellenemez buna inanıyorum
bence şiiri içimize çekip, soluyup
öyle yorum yazmalıyız.
Hepsine değil tabii... iz bırakanlara.
Elinize sağlık, fazlaca ağır geldi bana şiiriniz :))
çokça tepki alabilirsiniz.
Karınca gibi ölürsekte bu yolda.
madem eleştiri istiyorsunuz hocam.. eleştiri yapmak için gerçek anlamda şiir adına bilgi sahibi olmak gerekmez mi? sanal bir ortamda insanların birbirine övgü sözleri ile hitap etmesi,, sanal denilen yani hayali bir ortamda çok normal. beyenmiyorsanız neden şiir yazıyorsunuz derim... karıncaya sormuş cırcır böceği nereye gidiyon karınca diye.. karıncada cevap vermiş Hacca....
bu hızla demiş cırcır böceği... karıncada tekrar cevaplamış vermiş... ölürsemde bu yolda ölürüm...
Saygılar hocam
Şiirinizi ve sizi öncelikler kutlarım... Ama belirtmek istediğim bir durum var... Bu tür davranışlar yüzünden şiirlere yorum yazmak gelmiyor artık içimden... Herkes bu kadar kötü niyetle yaklaşmıyor düye düşünüyorum, bırakın isteyen istediğini yazsın, yazdığı yorumla şiirinizi değil ancak kendini rezil eder... Ben sizin tarzınızı sevmiyorum, yani uyaklı ve ölçülü şiirleri... Serbest usülle yazılan şiirleri beğeniyorum, çünkü içinde özgürlük barındırıyor... Bunun dışında bir de kişilerin beğeni ölçüsü var... Bazen öyle şiirler görüyorum ki iki dizeden oluşmuş... Ama okuyunca alıp aklımı uzaklara uçuruyor... Bu değilmidir zaten şiirin bir yerde teması, insana düşünemediğini düşündürmek... Benim için bu şiir mükemmeldir, ama başka birisi için o iki dize bir anlam ifade etmiyor diye ben altına yazdığım yorumdan dolayı sahtekar mı oluyorum... Bana kalırsa bırakın bunları... Öncelikle bu sitede şiire gönül vermemiş salakça emellerle gezinen insanlar var, onlara birer şiir yazıp buradan uzaklaştıralım, başarabilirsek... Ben sizi kutluyorum, şiiriniz tarzım değil ama burada bunların söylenmesine vesile oldunuz... Paylaşmak adına güzeldi... Sevgilerimle...
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta