X.şiir değil miydik bir zamanlar hepimiz

eskiyen o anılardan herhangi biri çalar kapımı,
heveslenirim
her biri başka bir öykü kusar üstüme başıma
boğulurum göremezsiniz

değişir içi değişmeyen gecelerin,takılır kalırım avlulara
dokunsam,poyraz sonrasının mavileri düşecek gözlerimden

sözleriniz hep dışarıda kalır bakışlarınız yorgun argındır
kaç köprüyü yıkıp sürükler saklı sular söyleyemezsiniz
tersine,içten yanarım ben.küçülür kalbim
kendimi kendime pay edemeyeşimdendir
belki de bu dirliksizliğim.

nerededir o nice uyuşmazlık talihsiz dumanların gizlediği tını
bozulur en heyecanlı yerindeyken çocuk oyuncaklarım
direnemem içimdeki o bir şeylere
Bir muska geçirilmiştir boynuma ki özgürlüğümü engeller

aynı tutukluyum ben aynı koğuşların atığı
içimde, eskiyen o anılardan herhangi birinin tortusu
sonra neden kurtulmaya çalışıp durursa o sesim,o hevesim

hayır,bir sabah getirmeyin bana artık yüzemem
köreltilmiş kalsın dilim,benliğine küs dursun gözlerim
bozun gitsin yönleri
n'edeyim
bir bungunluk durumu yarım yanık yarım ela
ah sorsalar kaybolmak nedir bilemem ,nerededir uçurum

sonlansın tutunuşlarımın önündeki barikat
eskimiş o yumurcak, susarım artık, bilirim ki kimselerin
derdine düşmemişimdir

geçmiş zaman yontularını öpüşlerim biraz donuk biraz unutulmuş
hep eksilen yanımız,peltek dilimiz,ağulu sancılarımız,acısı artmış şarkılarımız

çekip gitmeliyim artık hepsi size kalsın
tümünde beni yarım yamalak gösteren aynalarınız

Üvercinka. şubat 2022