Şiir Dediğin Birkaç İmge Mi?

Şiir dediğin birkaç imge mi sıradanlığa dönüşen?
“ ben senin hiç sıradan olmayışını seviyorum” demiştin.

Bir sahil kafeteryasıydı,
bir yaz akşamıydı
ve birlikte yaşlanmaktı düşlediğimiz…
Bu halimi görseydin…

Saçma bir dünyaya açılan pencerenin önünde durmuş;
Şiirlerimi pazarlamaya çalışıyorum.
Karşımdaki;
Edebiyatı kurduğu birkaç cümleden sayan,
bir az gelişmiş.

Bense;
Sıradan insanlar gibi yaşayamayacak kadar korkak,
Yazdıklarının arkasına gizlenmiş bir yaşam suçlusu.
Şiirlerimden bahsediyorum;
“yazıyorum” Diyorum,
Yazıya bağımlı yerlerimden nefret ederek,
Kalite-kalite, sınıf-sınıf
ayrıştırılırken yazdıklarım iyi beslenmiş,
Neandertal yazı tüccarının ellerinde.
“yazıyorum” diyorum…

Gözlerimde öfke, dudaklarımda titreme…
Şizofrenik bir sevda,
İmgelerle aramda.

Uzun soluklu cümleler kurup,
Soluksuz şiirler yazıyorum.

Sylvia plath a âşık oluyorum soluk soluğa,
Nilgün Marmara ya,
Virginia wolff a
Ve madame Bovary’e…

Edebiyat dediğin senin dudaklarından dökülenler mi?

“derin bir adamın dostlara ihtiyacı vardır” diyor Nietzsche,
“Benim kadar sığsa tanrıya” diyorum

Pencerenin diğer yanında
Edebiyat bilinen meta’nın karanlık sesi,
Zerdüşt ün mağarasına sığınmış çirkin adam,
Yok ettiği tanrısına ağıtlar yakan, ucube katil,
İsa’nın çivisini çalan lanetli cellât…

Edebiyat dediğin tüm günahlar mı?

Bachmann la birlikte yansaydım diyorum Roma da
Neron un yangınında.

Dokunuyorum pencereye Parmak uçlarımla,
İnançsızlığın yarattığı mucizelerle heykelleşmiş Meryem ana,
Ve eteğinde Maria Magdelana,
Uzak denizlerin ve kırlangıçların ülkesinde,
Saçlarında Afrodit tapınaklarının Itırlı bahçesi,
Dudaklarında hedonist mırıltılar…

Şiirinde baronları mı varmış?
Biz şiiri anarşist bir eylem bilirdik!

Pencereden içeri yine pencere,
Gözleriyle konuşuyor
Ve bir benedikten rahibi pencerede;
Sarhoş adımlarla raks ediyor,
Kirli kollarında çıplak çingene…

Edebiyat dediğin mahşer çığlığı…

Yorgun düşeceğini anlamış rahip,
Müstehcen cümleler fısıldıyor Çingene’nin biçimli kulağına,
Sahte kahkahalar yükseliyor Alkol ve tütün kuyusundan,
El ele tırmanıyorlar sonra günah ve şehvet merdivenlerini,
Ve cam… Kırılıyor…

Şiir dediğin birkaç imge mi Sıradanlığa dönüşen?

“ yaşamsa sana yazarak yaşamak yakışır” demiştin,
Ya ölüm! …