Şiir Debi Şiiri - Habibe Merih Atalay

Bırakılış Ben-i-Ondan-Bana-Siz
O bildik His sızdırıyor o bildik Sis’i:
"Uzaklaşılıyor"…

Bir karşı sorumluluk, bir oldu olmadı,
olmayacaklar; kendine,
kendi dillerince dilediklerini yapabilir:
"Özgür anlar"!

Her diliyle sevilir sevilebilen,
inanış istemekte; sebebi son-sonu sebep,
belli ki gerçekler gerçek Ten:
"Hayatın -Ta- İşleyişi"
Şiir Dibi

Bit yeğintisi söylem, eğerek aydıran
ıcık-cıcık olacaklar ağını düşündüren
ironik sunak taşı; Kana Karşı Ilgım:
"Miras".

Bazaltmak ve kendinden doğurtmak,
tuzaklaştırmak derdi-dendesi;
kelimelerce uzakta burun dibi
dost idin yine öyle kal: "Kendi başına bir bütün",
bir tütün sar.

Yazı-yor ve düşünü-yor-; Um ama
kimseye gerçekten bulaşma.
Ulaşamayacağını bile bile yaz-.
'Maya, devam etmektir' diyor herkes.
Kendi dünyasına kapanmış durumda
Kapalı: "Kara Kutu": duyurmuyor-duymuyor-...

Bir uyanış daha içe ve bir yeni nakış açısı imden dışa.

Korkma, rahatsız etmeyecek içidışı kendinden
seni sağaltıncaya dek sesi çıkmayacak.
Çözeltmeye gitti parçalanınca kendini,
seni ayırıp, oymayı istediği yere koyacak -ki O-
hissetmeye çabaladığımız tükenmişlik değil
aslında -tam tersi- her Şirehan da yeniden başlamak
isteği n i gayet iyiye yordu.

Um ama benli değil- bunu iyi anla -saygı duy...
"Ve uy".

Ne siz-ben-siz, ne ben-siz-siz hiç Bir değiliz...
Hiçiz kendimizde bir... Ve hiçbir Simurg’dan
Tan doğmayacak...her gün yeniden...