Şiir Böyle Birşey Şiiri - Adnan Şahin

Aldım kalemi elime düştüm şiir yollarına
Allah akıl ve fikir versin akılsız kullarına
Yazıyorum kelamları,diziyorum sözleri
Dağları yeni aştım, geçeceğim gör özleri

Ovalara gideçeğim türküler söyleyeçeğim
Gökteki buluttan, yerdeki kırık umuttan
Size getireçeğim bahçemdeki siyah duttan
Belki bir ışık yakaçağım umutsuz umuttan

Şair ben, kalem benim istediğim yere giderim
İster otobüse biner, isterse yayan gezerim
Kurarım bir çilingir sofrası köfteleri dizerim
İstersem bir dere kenarında manzara izlerim

İlham benim ilhamım istediğimi yaparım
Dağlarda taş olurum,gözlerde kaş olurum
Zenginleri aç bırakır,fakirlere ilaç olurum
Kimse karışamaz, ister yürür ister dururum

Şiir hayal dünyasının gündüz görülenidir
Şairin süslü kelimeleri ile kağıda örülenidir
Bende daha şimdi yeni başladım şiiri örmeye
Gerek yok demeyin sakın sonunu görmeye

Çok enterasan yazaçağım belki ay da gezeçeğim
Belki karadenizde fındıkları taşla ezeçeğim
Belkide madımak talasında soğan yiyeçeğim
Belkide toplum önünde ben şairim diyeçeğim

İlham aldı götürüyor beni bilinmez bir yere
Allah verede çok derin olmasa bari o dere
Yoruldum oturaçağım bende bu boş mindere
İstiklal marşı ile çekeçeğim bayrağı göndere

İlham kaptan bense yolcu, dur yolcu,dur yolcu
Çanakkale burası niçe ananın yürek yarası
Düşmanların yüz karası kanlı derenin arası
Kuru ekmek yediler yoktu ki kimsenin parası

Aldım başımı gidiyorum kıvrım kıvrım akarak
Burası sakarya dostlar geçilmez öyle bakarak
Hep özgürlüğe doğru gider sakaryam akarak
Bir yere varamazsın ki öyle boş boş bakarak

Bolu dağından geçtim içtim güzel güzel aşını
Çok merak ediyorum dostlar Ankaranın taşını
Seymenler seker durur göz yaşı ırmağı doldurur
Beni ben öldürmem ama bir güzelin nazı vurur
Yozgatın kazı ördeği var vak vak diye gezerler
Sinsi tilkiler sinmiş pusuda geçeceği yeri sezerler
Pancar tarlasında çalışan güzeller hayatından bezerler
Tuturup bir dertli türkü tek sıra gibi saf dizerler

Aldım sapanı elime koydum içine küçük bir taşı
Gökte yalnız ucan ucak yalnız gitme benide taşı
Beni bırak atmosfere, gideçeğim ordan dolun aya
Merak etmeyin beni geleceğim saman yolundan yaya

Marsa bir mektup bırakaçağım aya doğru akaçağım
Hep biz burdan bakıyoruz gök yüzündeki aya
Bende karar verdim ordan dünyaya bakacağım
Çanımı sıkana bir kaç gök taşını yukarıdan atacağım

Bulacağım bir füze aniden ineçeğim dünyada bir düze
Belkide antika deyip misafir edecek beni bir müze
Herşeyin sorumlusu ben değilim bilin bunu dostlar
Ne yazdığımı göremedim kaçınca tozlar bu göze

Suclu lisan ettimse affedin ne olur dostlarım beni
Edebiyatım zayıftı ama ben çok iyi öğrendim feni
Fenni muayenesi ha geçti ha geçecek arabamın
Beni aldı nerelere götürdü sevgili ilhamım

İşte şiir böyle bir şey kalem ilhamla bir olur
Tutamazsın sen ucunu o kendi yerini kendisi bulur
Kim ne derse desin dostlar ben bunu bilir söylerim
Has öz gerçek şiir bence tas tamam işte aha bu derim