Tutmaya çalışıyorum söyleyemediklerimi,
Elimden kayıp düşerken,
Tuzla buz olmasın, sen giderken...
Bizimkisi sadece bir yol kesişmesi,
Geçerken bilmediğin bir mahalleden
Girip tanımadığın bakkalla selamlaşma,
Bir paket sigara isterken
Mahallenin kızlarıyla kaçak göçek bakışma,
Ve Ardından gelen sessiz gülüşler,
Ve Sonra ilerleyişler, bir başka yola...
Bir camcı çırağının acemice üflemesi gibi,
Kelimelere anlamlar yüklüyorum...
Ne kadar uzun yazmaya çalışsam,
O kadar kötü oluyor.
Ne kadar çok sevsem,
O kadar üzülüyorum...
Şiir bitmek istiyor...
Tutmaya çalışıyorum söyleyemediklerimi.
Elimden kayıp düşerken.
Bir soru gibi karşımda duruyorsun.
Ağlamayı çocuklara yakıştırıyorlar nedense?
Herkes bir diğerinin cevabı taklidinde.
Bir soru gibi karşımda duruyorsun.
Ben payıma düşen her cevapta biraz daha yoruluyorum
Ne kadar uzun yazmaya çalışsam,
O kadar kötü oluyor.
Ne kadar çok sevsem,
O kadar üzülüyorum...
Yavaş yavaş, anlamsızlaşmaya başlıyor,
Seni düşünürken dinlediğim şarkılar..
Tutmaya çalışıyorum söyleyemediklerimi
Sen elimden kayıp düşerken.
Ne kadar çok sevsem,
O kadar üzülüyorum...
Şiir bitmek istiyor,
Susuyorum...
Korkma artık, sevmiyorum...
Çünkü, ne kadar uzun yazmaya çalışsam,
O kadar kötü oluyor.
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 01:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!