Şiir Bir Çift Kanadımdır

Hiçbir şey yapmayıp ''sadece şiir yazsam'' dedim. ''Zaten öyle yapıyorsun'' dedi.
Bu durum sadece bir aylığına öyle oldu, çünkü sağ ayak serçe parmağım kırıldı küçük bir çarpma sonucu.
Ayağım diz kapağına kadar alçıya alındı.
Basmak yasak. Mecburi durumda topuğuma basarak yürüdüm.

Şiir için kocaman bir zaman çıktı bana.
Doktor ''Bir ayda iyileşir'' dediğinde, ''nasıl geçecek bu bir ay'' demiştim.
Öyle hızlı geçti ki şiir yazdığım için.

Parmağım kırılmasa, ertesi hafta Şiir Atölyesine başlayacaktım, olmadı.
Buraya gitme isteğimin sebebi sadece şiirin konuşulacak olması ve ruhumun mutlu olacağıydı.

Bazı yerlerde ve ortamlarda olmayı sevmiyorum, daha doğrusu '' Sürü kültüründen hoşlanmıyorum.
Beden olarak gitsem de ruhum itiraz ediyor...
Bir mana arayışı içindeyim hep...

Uyum sağlamaya çalışma durumunda olduğumda, gerçek ben olamıyorum.
Birbirine benzeyenden değil, özgün olarak birey olunacağını düşünüyorum.

Arınmak için de ruhuna hitap eden yerde olmak istiyorsun.

Şiir Atölyesi'ne gidemesem de yine sadece şiirle haşir neşir olduğum için arındım ve çok mutlu oldum.
Tabii canım acımadı değil parmağımın kırılmasından dolayı, kötü kırılmış bir de.
Çok şükür iyileşti.
Demek ki evde bulunmam gerekiyormuş, biz bilemeyiz neyin içinde ne hayır olduğunu.

Bugün ilk defa gezmeye çıktım. Vapur gezisi yaptım. Denizi çok özlemişim.

Nereye baksam, neyi görsem, neyi duysam, şiir olsun istiyorum...

Sana yazdığım her şiir, yüzündür bana...